Yenidoğanlarda alarm zilleri: İlaç dirençli enfeksiyonlarda ölüm oranı korkutucu boyuta ulaştı

Küresel sağlık otoriteleri, dünyanın en savunmasız nüfus grubunu tehdit eden yeni bir krizle karşı karşıya. Endonezya ve Filipinler dahil olmak üzere beş ülkedeki hastanelerden toplanan yaklaşık 15.000 kan örneği üzerinde yapılan şok edici bir analiz, geleneksel antibiyotiklerin yetersiz kaldığını kanıtladı.

DSÖ KILAVUZLARI YEREL GERÇEKLİĞE AYAK UYDURAMIYOR

Sidney Üniversitesi liderliğindeki araştırma ekibi, 2019-2020 yılları arasında toplanan verileri analiz etti. Elde edilen bulgular, yenidoğan sepsisi için Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından önerilen birincil tedavi yöntemlerinin, enfeksiyonların büyük bir kısmına karşı etkisiz kaldığını gösterdi.

Çalışmanın kıdemli yazarı Doçent Phoebe Williams, bu durumun nedenini çarpıcı bir şekilde açıkladı: Küresel tedavi kılavuzları, sıklıkla enfeksiyon oranlarının daha düşük olduğu yüksek gelirli ülkelerdeki verilere dayanıyor. Ancak Asya’daki yerel bakteri türleri ve direnç örüntüleri, bu küresel rehberlerin kapsadığı verilerden dramatik şekilde farklılık gösteriyor

E. COLI VE KLEBSİELLA TEHLİKESİ ERKEN YAŞA İNDİ

Araştırmanın bir diğer endişe verici bulgusu da, enfeksiyonların neredeyse yüzde 80’inin Gram-negatif bakterilerden kaynaklanmasıydı. Özellikle E. coli, Klebsiella ve Acinetobacter gibi patojenler, hızla direnç geliştirme ve yayma yetenekleriyle biliniyor.

Doçent Williams, bu durumun hastalığın seyrindeki bir değişime işaret ettiğini belirtti: “Bu mikroplar uzun zamandır sadece daha büyük bebeklerde enfeksiyona neden olduğu düşünülüyordu, ancak şimdi hayatlarının ilk günlerinde olan bebeklere de bulaşıyorlar.” Bu hızlı değişim, doktorların geleneksel yaklaşımlarını bir kenara bırakıp yeni tedavi stratejileri geliştirmesini zorunlu kılıyor.

HIZ VE BELİRSİZLİK: DOKTORLARIN ÇARESİZLİĞİ

Yenidoğan yoğun bakımdaki kritik durum, sorunu daha da karmaşık hale getiriyor. Ağır hasta bir yenidoğanı tedavi eden doktorlar, genellikle laboratuvar sonuçlarının gelmesini bekleyecek vakte sahip değiller. Bu durum, hekimleri, kendi hastanelerindeki direnç örüntüleriyle eşleşmeyebilecek genel ve geniş kapsamlı kılavuzlara güvenmeye itiyor.

Kaygıları artıran bir diğer faktör ise, vakaların neredeyse onda birinde mantar enfeksiyonlarının tespit edilmesi. Bu oran, yüksek gelirli ülkelerde bildirilen mantar enfeksiyonu oranından çok daha yüksektir ve mevcut tedavi yelpazesinin yetersiz kaldığını gösteriyor.