En yakın arkadaşının çocuğunu doğurdu: ‘Sayesinde anne oldum’

Georgia Barrington yeni anne oldu ama kızını doğuran o değil.

Bebeği doğuran, ergenlik çağındayken kendisine söz veren ve bebeği onun için taşıyan en yakın arkadaşı Daisy Hope.

Bu iki kadın hayatları boyunca birbirlerinden ayrılmadı.

Kendilerine “ruh kardeşleri” diyorlar ve babaları da çok yakın arkadaş olduğu için birlikte büyüdüler.

Çocukluk yıllarındaki yakınlıkları, daha sonra hayatlarını değiştirecek bir cömertlik hikayesinin temeli olacaktı.

Georgia, 15 yaşındayken hiçbir genç kızın duymayı beklemediği bir şeyle karşılaştı: Rahmi olmadan doğmuştu ve asla çocuk sahibi olamayacaktı.

Mayer-Rokitansky-Küster-Hauser (MRKH) sendromu tanısı her 5 bin kadından birini etkiliyor ve Georgia sanki geleceği bir anda yeniden yazılmış gibi hissetmişti.

“Çok yıkıcıydı, bütün dünyam başıma yıkılmıştı” diye hatırlıyor.

“Her zaman anne olacağımı düşünerek büyüdüm ve bu düşüncem elimden alındı, hayalini kurduğum her şey elimden gitti.”

Georgia’nın ailesi, teşhisle başa çıkmasına yardımcı oldu. Çocukluk arkadaşı Daisy Hope da destek verdi.

O zamanlar Daisy pek anaç biri değildi ve teşhisi net bir şekilde hatırlıyordu.

Her zaman çocuk sahibi olmak isteyen arkadaşının bunu gerçekleştiremeyecek olması onun için ne kadar “haksız” bir durumdu.

Emma Barnett’ın sunduğu Ready to Talk podcast’ine konuşan Daisy “Onun kendini iyi hissetmesini ve biraz umut vermeyi istedim. Bir gün onun için bir bebek taşıyacağımı söyledim” diyor.

“O zamanlar ne dediğimi tam olarak anlamadığımı düşünüyorum ama bunu Georgia için yapacağımı hep biliyordum.”

Georgia, ebelik eğitimi almış ve asla parçası olamayacağından korktuğu dünyaya kendini kaptırmıştı.

“Bir keresinde bana bunun benim için doğru kariyer olup olmadığı soruldu” diyor.

“Ama aslında iyileşmeme yardımcı oldu ve içten içe bir şekilde bir çocuğum olacağını biliyordum.”

Yıllar sonra Daisy, Georgia’nın ebeliğiyle ilk çocuğunu dünyaya getirdi ve kendisi de anne olunca, verdiği sözü yerine getirme konusundaki inancı güçlendi.

“Çocuğuma duyduğum sevgi inanılmazdı ve herkesin bu duyguyu yaşayabilmesi gerektiğini düşündüm” diyor.

Kızını sorunsuz bir şekilde dünyaya getirdiği için başlangıçta “biraz saf” davrandığını ve “her şeyin tekrar yoluna gireceğini” düşündüğünü itiraf ediyor.

‘YİTEN UMUT’

İlk embriyo ile hamile kaldı ve her şey normal bir şekilde ilerliyordu.

Her iki kadın da hayal ettikleri geleceğin sonunda gerçekleşeceğine inanmaya başladı.

Ancak yedinci haftada yapılan taramada rahmin boş olduğu ortaya çıktı.

Georgia, hemşirenin taramada hiçbir şey göremediğini söylediği anı hatırlıyor.

“İçimde bir burukluk hissettim ve tüm umutlarım bir anda yok oldu” diyor.

Daisy, “Hayatım boyunca hiç bu kadar büyük üzüntü hissetmemiştim ve bunun tamamen benim hatam olduğunu düşünüyordum” diye konuşuyor.

Daisy arkadaşını hayal kırıklığına uğrattığını düşünürken Georgia ise en umut verici girişimlerinin bile başarısız olduğu gerçeğiyle boğuşuyordu.

Yine de tekrar denediler ve ikinci denemede Daisy’nin dediği gibi bir şeyler farklıydı: “Tekrar hamile olduğumu öğrendiğimde, dünyanın iki kez bu kadar zalim olamayacağını düşündüm.”

Altı hafta sonra, hastane odasında nefeslerini tutarak otururken ekranda küçük bir kalp atışı belirdi, ancak aynı günün ilerleyen saatlerinde Daisy’de şiddetli bir kanama başladı.

“Her şeyin tekrar yaşandığını düşündüm ve çok korktum” diyor.

Altı saat boyunca kanaması sürdü ve bu sırada düşük yaptığına ikna oldu.

Fakat doktor kontrolünde kalp atışları hala vardı ve hamilelik sonuna kadar devam etti.

Daisy beklenenden biraz daha erken doğum sancıları çekmeye başladı ve birkaç ay önce bir kız çocuğu dünyaya getirdi.

Georgia o kadar heyecanlanmıştı ki “bebeğin cinsiyetini kontrol etmeyi” bile unutmuştu.

“Bebeğin başını gördüğüm anda kendimi kaybettim ve hepimiz ağlamaya başladık.”

Hala gerçekten bir çocuğu olduğuna inanmakta zorlandığını ve bu anı 15 yaşında, aile doktorunun karşısında oturan haliyle buluşturmak istediğini” söylüyor.

Georgia ne kadar “şanslı ve minnettar” hissettiğini anlatırken Daisy, en yakın arkadaşı için elinden geleni yapacağını hep bildiğini söylüyor.

Daisy “Arkadaşımla aramızda hiç kimsenin asla kuramayacağı bir bağ var çünkü çok kişisel bir şey yaşadık” diyor ve arkadaşlıklarının çok özel olduğunu da ekliyor.