Türkiye, tarihinin en şiddetli zelzelesi ile gayret ediyor.
Kahramanmaraş merkezli 2 sarsıntı, 6 Şubat’ta yaşandı.
10 vilayette tesirli olan afet, binlerce can aldı, binaları enkaza çevirdi, kentler savaş alanına döndü.
Devletin tüm kurumları da birinci andan itibaren sarsıntı bölgesinde yer aldı.
Arama-kurtarma çalışmaları 10’uncu günde de devam ederken, depremzedelerin de yaraları sarılmaya başlandı.
Afetin büyüklüğü ve can kayıpları unutulmaz bir acı olarak akıllarda yer edinirken, geriye ise enkazdan mucizevi halde kurtarılan vatandaşlar kaldı.
Bir aile kurtarıldı
Bunlardan biri de sarsıntının merkezinde 6 katlı binadan yaralı olarak kurtulan Mustafa Coşkun, eşi Ayten Coşkun ve çocukları Mustafa ile Ada Coşkun oldu.
Kayseri Kent Hastanesindeki tedavileri devam eden aileden anne Coşkun, o anları gözyaşları içinde anlattı.
“Sağlıkçılar bizi hiç bırakmadı”
Deprem anına ait yalnızca şiddetli ses ve uğultu hatırladığını söyleyen Ayten Coşkun, şu sözleri kullandı:
O gün için yalnızca ses hatırlıyorum, çok soğuktu. Uğultu vardı zelzeleden evvel ve çok şiddetliydi. Bizim binamız 6 katlıydı, fayanslar patlamıştı, sesler geliyordu. Bir an evvel çocuklarımı çıkarmak istemiştim, çıkarttım da. Çıktıktan sonra 2 binanın yıkıldığını gördüm, orada arkadaşım yaşıyordu. Az ileri gittikten sonra birçok bina göçmüştü, Ebrarlar göçmüştü, beşerler çok bağırıyordu. Hava çok soğuktu, hatırladığım şey bu.
Bizi Göksun’a götürdüler, Göksun Devlet Hastanesinde ikinci sarsıntıya yakalandık. Orası biraz hasar aldı, çökmeler oldu, çadıra yerleştirdiler, çok soğuktu. Lakin sağlıkçılar bizi hiç bırakmadı. Dondular, montları yoktu, zira birdenbire yakalandık. Fakat onlar hiç bırakmadı bizi.
“İyileşip hayata döneceğiz”
Tedavi için Kayseri Kent Hastanesine geldiklerini ve burada çalışanların kendilerinin tüm muhtaçlıklarını karşıladığını da kelamlarına ekleyen Ayten Coşkun, kelamlarına şöyle devam etti:
Kayseri Kent Hastanesine geldik. Kaymakam’a sormuştum, ‘Bizi orada karşılayacaklar mı?’ diye. Nitekim biz geldik, bizi aldılar, tedaviye başladılar. Başhekim yardımcısını gördüm, ‘Taburcu oldun’ dedi. Korktum dışarıda kalacağım diye. ‘Korkma, ben seni dışarıda bırakmayacağım’ dedi. Bırakmadı da. Kardeşimi kaybettim, ‘Hocam kardeşimi bulamadım’ dedim, buldu. Kızlarımı da getirdi, hepsini getirdi hamd olsun. Burada her şeyimizi karşıladılar. Kahramanmaraş’tan çıktığımızda üzerimizde hiçbir şeyimiz yoktu, hepsini tamamladılar, hiçbir gereksinimimiz kalmadı. Güzelleşip hayata döneceğiz. Gideceğiz, çok özledim.
