Türkiye’de 50 binden fazla kişinin hayatını yitirmesine neden olan 6 Şubat zelzele felaketinden binlerce trajik öykü çıktı.
Depremin yaraları sarılırken o süreçte yaşanan sevinç dolu kurtuluş kıssaları de milyonları gözyaşına boğmuştu.
O kurtuluş öykülerinden birinin kahramanı olan 20 yaşındaki Ali Korkmaz, Hatay’daki Odabaşı Mahallesi’ndeki sitede enkaz altında kaldı.
Depremde annesini, babasını ve kardeşini kaybeden Ali Korkmaz, kız kardeşiyle İstanbul Büyükşehir Belediyesi İtfaiye grupları tarafından kurtarıldı.
Enkazdan kurtaran takımla buluştu
Korkmaz, kendisine tıpkı gün ulaşarak, 53 saat sonra enkaz altından kurtaran İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nde vazifeli itfaiyeciler ve Ulusal Medikal Kurtarma (UMKE) grubuyla aylar sonra Avcılar İtfaiyesi Küme Amirliği’nde bir ortaya geldi. Buluşma sırasında duygusal anlar yaşandı.
“İlk Abdulkadir abinin elini tuttum”
Depremin birinci anlarından itibaren yaşadıklarını anlatan Ali Korkmaz, “Depremde mesken sallanmaya başladı, konutun yıkılacağını hissettim, koşsaydım daha berbat olacaktı. O yüzden yatakta çöktüm. Daha sonra bayılmışım.” dedi.
Gözünü açtığında bedeninin sıkıştığını fark ettiğini belirten Korkmaz, “53 saat kaldım ben enkaz altında. Zelzele günü yetiştiler, gece geldiler. Abdulkadir abi ile konuştuk. Sağ olsun o moral verdi bana. Sonra gereçlerinin olmadığını söylediler, imkanlar çok kısıtlıydı. Ondan sonra sabah gereçleriyle çalışmaya başladılar. O gün öğlen saatlerinde bana ulaşmışlardı. Birinci Abdulkadir abinin elini tuttum. O vakit yaşayacağımı hissettim. Bırakmak istemedim esasen Yolda gelirken ağladım esasen. O andan bu ana gelebilmek değişik bir his esasen.” formunda konuştu.
“Enkazdan çıkınca ziyaret kelamı vermişti”
Ali Korkmaz’ın enkaz altından çıkarılması sırasında çalışan Avcılar’da misyonlu itfaiyeci Abdulkadir Işık ise, “İlk akşam gittik Ali’lerin bulunduğu mahalleye. Talihleri bizim gitmemizdi. Bu türlü duygusal bir bağ oluştu. Artık Ali’nin nenesi ile biz, anne çocuk üzere olduk. Onun duaları sağ olsun bize çok yardım etti.
Enkazın altında çalışırken biz çok bitkin düştük ancak dışarı çıktığımızda nenenin duaları ile biz o yorgunluğu unuttuk. Şartlar çok zordu.
Ama Ali bize çok yardımcı oldu. Yeri geldiğinde eline kırıcıyı verdik kırmaya çalıştı. Bizimle muhatap olması, bize yanıt vermesi başka bir güçtü. Enkazdan çıkınca ziyarete geleceği tarafında kelam vermişti. Kelamını tuttu.” diye konuştu.
“Ali bize güvendi biz de Ali’ye inandık”
İSKİ kurtarma grubundan hemşire ve UMKE vazifelisi Hülya Dabakoğlu ise, “Hatay’a Odabaşı Mahallesi’ne gittiğimizde ortam çok çok dehşet vericiydi. Zira dinmeyen bir yağmur, gök gürültüsü, her yer zifiri karanlıktı. Yalnızca zirve lambalarımız vardı. Ekipmanlarımızı da şimdi ulaşmamıştı. O ortada bölgede arama kurtarma çalışması yaparken Ali’nin anneannesi geldi. ‘Kızım ne olur biraz ileride enkazımız var. Torunum orada.
Enkazdan sesler alıyoruz bize yardımcı olur musunuz ?’ dedi. Ben de Abdülkadir kardeşimize söyledim çabucak takımı toparlayıp enkaza hakikat yürüdük. Vardığımızda enkaza süratli bir formda müdahale ettik. Birkaç bölgeden ses aldık. Ali’nin sesini aldık. Sabaha kadar çalışmalarımız bu formda sürdü. Ali’ye birinci ulaştığımızda Abdülkadir elini tuttu.
Daha sonra sıhhat açısından da kıymetlendirme yapmamız gerekiyordu. Zira Ali’nin ayağında bir kütle vardı. Birinci değerlendirmesini yaptığımızda Ali’nin genel durumunun düzgün olduğunu gördük. Elini tuttum. ‘Ali seni bırakmayacağız buradan çıkıncaya kadar. Senden yalnızca güçlü olmanı istiyoruz’ dedim. Ali bize güvendi biz de Ali’ye inandık. inandı. Şükürler olsun Ali’yi oradan sapasağlam çıkardık.
Ali’nin durumu düzgündü. Şükürler olsun ampute edilmeden sapasağlam burada. Bizim için çok hoş bir his. Ali’yi birinci gördüğümüzde o an aklıma geldi. ‘Ali buradayız bırakmayacağız seni’ dediğimizde Ali inanmıştı bize. Biz de Ali’ye inandık ve bugün buradayız.” diye konuştu.