Eskişehir’deki esnaf elemansızlıktan dert yanıyor

Yiyecek içecek kesiminde faaliyet gösteren birçok işletmenin camlarında son vakitlerde “eleman aranıyor” ilanları artış gösteriyor.

İlan sahipleri, müracaatta bulunanların yalnızca para odaklı olduklarını, bilhassa gençlerin geleceğe yönelik meslek öğrenme hevesinin ve aşkının olmadığını söylüyor.

Üç üniversitesinin içinde yer aldığı ve bu nedenle “üniversite kenti” olarak isimlendirilen Eskişehir’de, yiyecek bölümündeki işletmelerin bir birçoklarının camında “eleman aranıyor”, “bizimle çalışmak ister misiniz?” şekli ilanlarda artış yaşandı.

Anadolu Üniversitesi’nin etrafında konumlanan ve eleman derdi yaşadıkları gözlenen yiyecek içecek işletmeleri, bu yolla yeni işçi kazanmaya çalışıyor.

“Başvuranlar yalnızca günü kurtarmak için çalışmak istiyor”

İş ilanı sahipleri, ekonomik kahırdan ötürü ilanlara başvuranların yalnızca günü kurtarmak emeliyle para odaklı çalışmak istediklerini söz ederken, geleceğe dönük bir meslek öğrenme aşkının yahut heveslerinin olmadığına dikkat çekti.

“Meslekte ilerleme ve çaba edeni pek göremiyoruz”

Sekiz yıldır yemek bölümünde çalışan ve 2,5 yıldır da Eskişehir’deki bir lokantanın işletme sahibi olan Yücel Dokuzlar, eleman ilanlarının çoklukla yarı vakitli olduğuna vurgu yaparak, müracaatta bulunanların birçoklarının üniversite öğrencisi olduğunu belirtti.

Sektörde garson, komi ve bulaşıkçı bulmakta zorlandıklarını söyleyen Dokuzlar, yaşananları şöyle aktardı:

İhtiyacı olan arkadaşları değerlendirmeye çalışıyoruz. Camdaki eleman ilanı üç gündür asılı halde. Müracaatta bulunanlar oluyor. Yarı vakitli çalışma sisteminde 8 yahut 6 saat çalışma fiyatı alıyorlar. Taban fiyat üzerinden saat hesabı yapıp, belirlenen fiyatı veriyoruz. Genel olarak garson, komi ve bulaşıkçı piyasada pek bulunmuyor. Müracaat yapanların birden fazla öğrenciler. Hem burada öğün yemeğini yiyor hem de harçlığını çıkartıyorlar. Gençler daha çok 8 saat çalışmayı tercih ediyor ancak her yerde ilanlar var, eskisi üzere meslek öğrenme aşkı ve şevki yok. Meslek öğrenme, meslekte ilerleme, yükselmeye çaba edeni pek göremiyoruz. Öğrenciler 8 saat çalışıp parasını alıp gitme fikrinde oluyor. 1.000 – 1.500 lira maaş alıp, ‘bana üç, beş gün ya da bir hafta yeter’ diyorlar. Yalnızca günü geçiriyorlar. Karınlarını doyurup, harçlıklarını alıyorlar. Eleman ilanı ortalama bir hafta dükkân camında kalıyor. Bir hafta yahut 15 gün sonra yine yeniliyoruz.

“ Başvuranların birden fazla ileriye dönük düşünmüyor”

Eskişehir’de bir teknik lisede Elektrik-Elektronik Mühendisliği kısmında stajyer öğrenci olan ve tıpkı vakitte bir lokantada çalışarak harçlığını kazanan Mustafa Caraldak ise Eskişehir’e üniversite okumaya gelenlerin çoğunluğunun okuma isteğinin ikinci planda kaldığına vurgu yaptı.

İş ilanlarına müracaatta bulunanların işi beğenmeyerek geri çevirdiğini söz eden ve birçok arkadaşının bu durumda olduğunu belirten Caraldak, şöyle konuştu:

Genellikle bir iş yerine çalışıyor. Geceleri de dışarıda eğlenerek kazandıkları paraları harcıyorlar. Bu yüzden kimse elinde para tutamıyor. İş ilanına başvuranlar iş beğenmiyor. Bu işi ben yapmam diyerek kendine yakıştıramıyor. Kaideleri kabul etmiyorlar. Hakikaten paraya muhtaçlığı olan şahısları fazla bulamıyoruz. Meslek öğrenmek için geleni hiç görmedim. Üniversite çok arkadaşım var, birçok bir yerlerde çalışıyor. İşe başvuran biri gelip birkaç gün çalışsa da işi beğenmeyip ayrılıyor. Çalışması güç geliyor. Birçok vakit tek amaçları çok para kazanmak ve onu harcamak oluyor. Öteki bir sebebi yok. Çalıştığı yerde kendini kalıcı görmüyor, kendini oraya ilişkin hissetmiyor. Ben hem lisede staj görüyorum hem de hafta sonları burada çalışıyorum. Hafta içi de paramı çalışarak buradan çıkarıyorum. Başvuranların birçok ileriye dönük düşünmüyorlar.

“Ne kadar paraya gereksinimi varsa onu kazanıp ayrılıyor”

Bir işte çalışacak kişinin kendisini geliştirmesi ve gelecek için amaçlarının olması gerektiğinin altını çizen Caraldak, şöyle konuştu:

En son dün 3 kişi iş için görüşmeye geldi. Konuşup gittiler. Daha çok erkek başvuruyor. Çalışacağı işi meslek olarak görmüyorlar. Kendilerini geliştirmeleri lazım lakin yapmıyorlar. Kendine çalışarak bir şey katanlar âlâ yerlere gidiyor. Bu işi yalnızca süreksiz olarak görüyorlar. Ne kadar paraya muhtaçlığı varsa onu kazanıp ayrılıyor. Sonra da ilanlar yenilenmek zorunda kalıyor. Nitekim işe muhtaçlığı olan insan istikrarlı bir formda çalışır ve gelişir. En azından okulda periyot bitene kadar çalışmaları gerekiyor. Büyük amaçları olanlar varsa kendilerini temelden yetiştirmeleri lazım.

kaynak