Toplumların hayatında yükseliş ve çöküş topyekündür. ‘Yıldızın parladığı anlar’da ışıltı her yerdedir. Işık herkesin üzerine vurur. Zıddı de geçerlidir. Çöküş de herkesi tesirler. Bir toplum yükselişe geçtiyse bu, iktisattan toplumsal hayata, kültürden …
Toplumların hayatında yükseliş ve çöküş topyekündür. ‘Yıldızın parladığı anlar’da ışıltı her yerdedir. Işık herkesin üzerine vurur. Aksisi de geçerlidir. Çöküş de herkesi tesirler.
Bir toplum yükselişe geçtiyse bu, iktisattan toplumsal hayata, kültürden spora, siyasetten medyaya ve reklama kadar hayatın tüm katmanlarında hissedilir ve bu yükseliş trendi her kesimde kendisini gösterir. Çöküş vakitleri da böyledir.
Sorum şu: Türkiye şu son yıllarda yükseliyor mu, yerinde mi sayıyor yoksa geriye mi gidiyor?
Parlıyor muyuz? Dökülüyor muyuz?
Dünyadan nasıl görünüyoruz mesela? Global algımız nasıl?
Esas soru şu:
Ne oldu da Türkiye bu duruma düştü?
Uluslararası arenada geçerli tüm kıymetli kriterlerde (demokrasi, hukuk, insani ömür, basın özgürlüğü, ulusal gelir vs.) neden dökülüyoruz?
Tüm bu soruların cevabı, son zelzeleyle birlikte ortaya çıkan tabloyla temaslı.
Sistem.
Tek adama dayalı yeni sistem. Zira kontrol/denetim sistemi ortadan kalktı.
O vakit da toplam kalite düşmeye başladı. Liyakat yerini keyfi idareye bıraktı. Futbol bile bundan nasibini aldı. Milletlerarası turnuvalara neden katılamıyoruz yıllardır?
Enkaz altındayız. Üzerimizde tonlarca tartısında yük. Lakin bu enkazdan çıkmalıyız. Çıkacağız. Umudumuz ve tesellimiz kırılan bu fayla bir arada milletin birleşmesi. Halkımızın acıda yüreklerini buluşturması. Bu seferberlik ve dayanışma ruhu bizi enkazdan çıkaracak. Bu sistemi değiştirmeliyiz. Ortak akla dönmeliyiz. Yoksa daha ağır bir zelzele ve daha büyük bir enkaz bizi bekliyor. Gelecek seferki enkazın altından kalkamayabiliriz. Tahminen bu son baht.
News
