Asrın felaketinin üzerinden 18 gün geçti…
Kahramanmaraş merkezli zelzelenin akabinde geriye binlerce eksik öykü kaldı.
Diğer yandan 43 binden fazla vatandaş hayatını kaybetti.
İkiz kardeşiyle enkaz altında kaldı
Hatay’da da büyük bir yıkım oluşurken, 26 yaşındaki Emircan Yıldırım da Antakya ilçesinde oturdukları konutta ikiz kardeşiyle enkaz altında kaldı.
28 saat sonra enkazdan çıkarıldılar
28 saat süren çalışmanın akabinde enkazdan çıkarılan ikiz kardeşler, hastanede tedavi altına alındı.
“Bu zelzele ömür üçgenine fırsat vermedi”
Emircan Yıldırım enkaz altında geçen müddette yaşadıkları ile ilgili tedavi gördüğü Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde konuştu.
Binanın 7 ve 8. katlarının dubleks mesken olduğunu kaydeden Yıldırım şu tabirleri kullandı:
Biz burada kalıyorduk. Uyku alanları 7. kattaydı. Ben sarsıntıya yakalandığımda ikizimle birlikte birebir odada karşılıklı yatıyorduk.
Daha öncesinde de bir ay evvel sallanmıştık. Ben tekrar onun üzere gelip süreksiz zannettim. O yüzden de çok kendimi müdafaaya almadım. Yoksa sarsıntı anında annemlerin odasına toplanıp, kendimize ömür üçgeni oluşturuyorduk.
Bu zelzele ona fırsat vermedi. Kapıya kadar gidiyordum ancak zelzele beni çevirip tekrar duvara vuruyordu. Ben kapıya elimi uzatamadım.
Baktım odadan çıkamayacağız, kardeşimi üstüme çektim onun yorganını, döşeğini üstümüze devirdim. Onu yaparken ben boşa düştüm.
Sarsıntı beni aldı cama vurdu, aldı cama vurdu. Bir müddet şuurum gitti orada. Bina çatırdamaya başlayıp, geriye hakikat gidince ben ’eyvah’ dedim. Zira 8 katlı bina tek kat olmuştu.
“Giriş onun üzerine düşecekken ben ayağımı ortaya soktum”
En üst kata yakın olmanın avantajını yaşadıklarını vurgulayan Yıldırım şu halde konuştu:
Kardeşimi çok seviyordum. Onun ziyan görmemesi için kolon, giriş onun üzerine düşecekken ben ayağımı ortaya soktum.
O da hudut bağlarıma ziyan verdiği için ampute edilmek zorunda kaldım. 28 saat enkazda kaldık. O süreçte kardeşimle daima konuştum. ’Sen pes edersen ben pes ederim’ dedim.
Enkaz altında sevdiklerimin, akrabalarımın sesini duyar üzere oldum. ’Acaba hayalde mıyım’ dedim. Ondan sonra tekrar bana bağırdıklarında sesimi duyurmaya çalıştım fakat enkazdan ötürü çok sesim çıkmıyordu.
Nefesim yettiğince bağırmaya başladım. O sırada mideme bir demir blok daha düştü. Esasen son 8 saatimi mide kanamasından kan kusarak beklemişim, o denli çıkartılmışım. Allah’ıma sığındım.
“Burada insanları müteahhitler öldürdü”
Kurtulduktan sonra keyifli olduğunu lisana getiren Yıldırım kelamlarına şu halde devam etti:
Rabbim bağışladın bizi’ dedim. Birinci havayı soluduğumda, ’çok şükür bitti’ dedim. Çıkarılacağımıza inanıyordum.
Çünkü Rabbimize güveniyorduk. Rabbim bu canı verdi, rabbim alır. 28 saat öldürmediyse çıkış yolumuzu da illa ki gösterir diye düşünüyordum. Daima bu umutla bekledim, acılarıma karşın direndim.
Çok şükür Rabbim mükafatını verdi, çıktık. Natürel dışarı çıktığımızda etrafıma baktığımda kaybolmuş bir kent, savaş sahnesinden kalmış bir yer üzere görünüyordu. Antakya’da hakikaten göz gözü görmüyordu.
Sadece bizim apartmanımızın yıkıldığını düşünürken, tüm Antakya yıkılmış. Çok sevdiğimi, arkadaşımı kaybettim. Hala enkaz altında yardım bekleyenler var. Burada insanları müteahhitler öldürdü.
Bizim konutumuz şimdi 2,5 yıllıktı. Bizim konutu yapanlar betondan çalmışlar ve bunu bize söylemediler. Bundan ötürü kendimizi depremzede olarak bulduk. Ben sorumluların bunların cezasını çekmelerini istiyorum.
Kardeşi ağır bakımda
Yıldırım, kardeşinin Adana’da hastanede ağır bakımda yattığını ve herkesin duasına muhtaçlığı olduğunu da kelamlarına ekledi.
