Kahramanmaraş’ta bakırcı sesleri sokaklardaki sessizliği bozdu

Kahramanmaraş’ın Pazarcık ve Elbistan ilçelerinde, 6 Şubat Pazartesi günü yalnızca 9 saat ortayla meydana gelen 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki iki yıkıcı zelzelenin akabinde kentte yıkılan binaların enkaz kaldırma çalışmaları sürüyor. 

Kahramanmaraş’ta meydana gelen zelzelenin akabinde sokaklar sessizliğe büründü.

Şehirde öbür vilayetlere hakikat göç başladı.

Kalanların ise hayatlarını devam ettirmeleri için çadır ve konteyner hayat alanlarının kurulma çalışmaları yürütülüyor.

Şehirde hayatın devam ettiğini simgeleyen sesler bakırcılardan geldi

Şimdilik sarsıntının akabinde ömrün devam ettiğine dair sesler ise bakırcıların çıkardıkları.

9 yaşındaki torununu kaybetti

Depremde 9 yaşındaki torununu kaybeden 60 yaşındaki Hasan Fedakar ise zelzelenin akabinde yıllardır emek verdiği bakırcılık mesleğine tekrar geri döndü.

Oturduğu sokak üzerindeki birçok binanın hasarlı ve yıkılmış olmasına karşın hayatın devam ettiğini söyleyen bakırcı Hasan Fedakar’ın çalışırken çıkardığı sesler ise sokaktaki sessizliği bozdu.

“Yaşayanın işi bitmiyor, uğraşa devam edecek”

Hasan Fedakar, bir yandan torununu acısını çekerken başka yandan da yaşama gayretine tutunduğunu şu sözlerle anlatıyor:

Allah’ın müsaadesiyle vefat bana yabancı değil. Dürüst yaşamazsak akıbetimiz aşikâr. Değerli olan toplum olarak düzelip, sağlam olmamız. Yoksa kim ölmeyecek ki, kim kalmış ki. Çok güçlü de öldü, çok yoksul de öldü bu dünyada kim kaldı ki. O gece ben uyanıktım, namazımı kılmıştım. Zelzele anında tövbe çektim, öbür yapacağım bir şey yoktu. Ben konutumda tektim, kızımın kaldığı yere gittim. Hava karanlıktı. Onun meskeni biraz çürüktü. Gittim ki mesken yerle bir olmuş. Ondan sonra öbür kızımın yanına gittim. Onlar ailecek otomobile binmişler. Onlara ‘büyük kızım Esra’nın konutu yerle bir olmuş’ dedim. Damat uyanıkmış. Üzerine hafif bir kolon düşmüş. Benim kızım da 3 katlı binanın en altında oturuyordu. Eşiyle en altta kalmış. Ben insan buradan sıkıntı çıkar dedim. Sabah Allah’ın müsaadesiyle bir iş makinesi bulduk. Operatör geldi. 35 saat sonra kızımı çıkardık enkaz altından. 9 yaşındaki torunum vefat etti. Kızımla, 3 yaşındaki kızını çıkarabildik. Bu bir nevi unutturuyor bana. Bu dünyada yaşayacaksak, hayata devam etmek gerekiyor. Sarsıntı oldu diye duracak mıyız? Ölsek işimiz bitti dünyada lakin yaşayan insanın işi bitmiyor, uğraşa devam edecek.

İçindeki acıyı bastırıyor

Fedakar, çıkardığı seslerle kente hayat katarken, dediği üzere içindeki torun acısını da bir bakıma bu türlü bastırmaya çalışıyor.

kaynak