“Savaşta evvel gerçekler öldürülür.” Alışılmış ki cümlenin bu türlü olmadığını biliyorum. Akıllı insanlardan birinin savaşta palavranın sıkça kullanılmasına vurgu emeliyle yaptığı bu dayanılmaz belirlemesi “savaşta evvel gerçekler ölür” biçimindedir. Ben de bir çok insan…
“Savaşta evvel gerçekler öldürülür.” Doğal ki cümlenin bu türlü olmadığını biliyorum. Akıllı insanlardan birinin savaşta palavranın sıkça kullanılmasına vurgu maksadıyla yaptığı bu dayanılmaz belirlemesi “savaşta evvel gerçekler ölür” biçimindedir. Ben de bir çok insan üzere buna inanırdım natürel. Lyudmila Denisova’dan haberdar olduğumdan beri gerçeklerin kendi kendine ölmediğini, gerçeğin birileri tarafından öldürüldüğünü anlamış bulunuyorum. Girişteki cümle o yüzden bu türlü oldu.
Denisova, gerçekleri öldüren bir “katil” öncelikle. Sonra da büyük palavralar uydurmuş bir yalancı. Bunu ben söylüyor değilim. Yakın vakitlere kadar, İnsan Hakları Komiseri olarak vazife yaptığı Ukrayna Parlamentosu söylüyor. Kendi ülkesinin parlamentosunun bile palavralarına tahammül edemediğinden, “yanlış bilgi yaydığı” suçlamasıyla 234’e karşı 9 oyla vazifeden aldığı Denisova Rusya’ya yönelik akıl almaz tezlerde bulunmuştu. Bunu yapma münasebeti ise batılı ülkeleri Ukrayna’ya daha fazla silah göndermeye ikna etmek. Yani son derece “vatansever” hislerle yapmış her ne yaptıysa.
“Ukrayna’ya ziyanlı yalanlar”
“Sözkonusu vatansa gerisi teferruattır” diyenler (zamanında söylendiğinde çok manalı olan bu hoş vecize bugün kimi çevrelerin lisanında farklı olan herkese saldırmanın aracı haline getirildi maalesef) Denisova’ya hak verebilirler elbette. Lakin zaferlerin asla palavralar üzerine kurulmayacağını bilenlerin gözünde, kelam konusu olan vatan bile olsa Denisova’nın haklı görülmesine imkan yok. Bir de suçlamanın palavra olduğunun ortaya çıkmasının, “düşmanı” masumlaştırdığını, hasebiyle daha sonra o düşmanın gerçek hatalarını görünmez kıldığını bilenler de Denisova’yı savunamaz. Ukraynalı milletvekili Pavlo Frolov da savunamamış aslında. Tam bilakis Frolov, Denisova’yı, “işgal altındaki topraklarda ispatlarla desteklenmeyen çocuklara cinsel istismar dahil onlarca cinsel akın argümanıyla Ukrayna’ya ziyan veren yanlış bilgiler yaymakla” suçladı. Daha ne olsun?
Denisova’nın palavralarından biri Rus askerlerin toplu tecavüzler gerçekleştirdiği yolundaki savıydı. Tek bir ispat ya da iz bile bulunamadı bu savla bağlantılı olarak. Bulunamazdı zati zira ülkesinin medyasına yaptığı açıklamada Denisova “İtalyan Parlamentosu’nda konuştuğumda ülkeme yardımları için onları ikna etmeliydim. O nedenle müthiş lakin tesirli olduğunu düşündüğüm palavralar söyledim” diyor.
“Yalanla ikna ettim”
Pişman olduğu için mi yapıyor bu itirafları pekala? Natürel ki hayır. Bilakis “amacına ulaştı” dediği palavralarını savunarak, savaşın başında Ukrayna’ya silah yardımına karşı olan İtalya’nın Beş Yıldız Hareketi’nin takviyesini almasını buna örnek gösteriyor. Amerikan CNN televizyonu ile Washington Post gazetesi Rus askerlerince işlenen toplu tecavüz argümanını palavra olmasına karşın günlerce köpürttüğüne nazaran Denisova’nın palavraları aslında işe yaramış sahiden. Rusya’nın suçlamanın yanlışsız olmadığına ait açıklamalarına kulak asan da olmadı natürel bu ortada.
Denisova tam bir “yalan makinesi” sahiden. Kuşatma altındaki Ukrayna kentlerinde şurası nükleer santrallerde sızıntı meydana geldiği palavrasının yanı sıra Rus askerlerin Yahudi Soykırımı anısına yapılmış “Holokost Anıtı”na saldırdığı palavrası da var ki insan hayret ediyor sahiden.
Rusya’nın kendisine yönelik bu suçlamaların araştırılması için memleketler arası kuruluşlarla birlikte çalışma akıllığı argümanların yanlışlığının “uluslararası kabul görmesine” de yol açtı alışılmış. Ukrayna Parlamentosu’nun Denisova’yı misyondan almasında bunun da tesiri vardır muhtemelen.
“Sandalyemden düşüyordum”
Yalan, savaşın değerli silahlarından biri kuşkusuz. Suriye’ye yönelik emperyal çullanma sırasında da çok şahit olduk bunlara. Biri çok alçakçaydı. Suriye Denklemi isimli kitabımda yazmıştım, oradan alıntılayayım: “Suriye’ye ait gerçeklerin çarpıtılmış oluşuna en çarpıcı örnek BBC’nin servise koyduğu bir fotoğraftı. BBC’nin ‘Öfke büyürken Hula’daki katliam kınandı” başlığıyla abonelerine geçtiği fotoğraftaki cesetlerin Hula hücumlarında katledilenlere ilişkin olduğu belirtiliyordu. Meğer kelam konusu fotoğraf 2003 yılında Irak savaşı sırasında gerçekleştirilen bir katliama aitti. Fotoğrafın Hula’ya ilişkin olmadığını söyleyen de fotoğrafı çekenin kendisiydi. Fotoğraf ajansı Getty Images için çalışan Marco di Lauro şunları söylüyordu: ‘Eve gittiğimde saat sabaha karşı 3’tü, Suriye’ye ait haberi başa çeken BBC’nin internet sayfasını açtım ve neredeyse sandalyemden düşüyordum. Bu fotoğrafı 2003 yılında Irak’ta ben çekmiştim. Fotoğraf internet sitemde de bulunuyor’.
Bu yalnızca bir örnek. Daha bunun Libya ayaklanması(!) sırasında üretilen palavraları var. Irak’la ilgili uydurulanları var. Saymakla bitmez. Başlattıkları savaşları palavralarla kazanan(!) “sahte muzafferlerdir” ABD’si, İngilteresi, Fransası, Almanyası.
Ukrayna Parlamentosu’nun Denisova’yı vazifeden alması tüm dünyaya “yalan söylediğinin” kabûlüdür. Meğer buna muhtaçlığı yoktu. Ukrayna palavralarla savaş kazanılamayacağını erken anlamış görünüyor. Keşke savaştan evvel de kimi şeyleri erkenden anlayabilseydi. ABD/NATO ile “gel beni işgal et” dercesine Rusya’nın burnunun tabanında 36 askeri tatbikat düzenlemenin makul olmadığını örneğin.
Belki de anlamıştır, kim bilir?