Bütün sorun insan hayatına kıymet veren bir sistem kurmak. ‘Her şeyden evvel insan’ diyen bir nizam oluşturmak. Konutta, okulda, sokakta, trafikte, iş yerinde… Her yerde… Evvel can… Yani hayatı kutsamak. Zelzelede bunu bir kere daha acı bir halde …
Bütün sorun insan hayatına paha veren bir sistem kurmak. ‘Her şeyden evvel insan’ diyen bir nizam oluşturmak.
Evde, okulda, sokakta, trafikte, iş yerinde… Her yerde… Evvel can…
Yani hayatı kutsamak.
Depremde bunu bir defa daha acı bir halde deneyimledik. Bedeli ağır oldu. Fay sınırlarının üzerindeki bir coğrafyada yaşıyoruz; zelzelenin geleceği muhakkak, buna karşın tedbir almıyoruz.
Deprem vurdu ve maalesef yıktı. Sorun 1: Binalar sağlam değil. Altında kaldık.
Sorun 2: Daima imar afları çıkmış; yani sistem çürük. Öncesinde tedbirsiziz.
Ve 3: Afet sonrasında da hiç organize olamadık. Geciktik; yetişemedik. Gerçek bu.
AFAD sınıfta kaldı, eski Kızılay’ın yerinde yeller esiyor. Afet bölgesinde kesintisiz irtibat sağlanamadı. Arama kurtarma ve yardım çalışmaları vaktinde başlayamadı.
Devleti eleştirmek değil sıkıntı; devleti yönetenlerin hazırlıksız ve yetersiz olduğunu görmek. Meseleye ait 4.tespitin ismi LİYAKAT. Yani görevlendirme ve atamalarda işi ehline vermek. Hayır. Olmadı. Bu yapılmadı. Eş/dost/akraba/partili kriterleri geçerli olduğu için ağır bir fatura çıktı.
Bunlar durum tespiti. Gazetecinin vazifesi budur: Halkın gereksinimlerini görmek, sesini duymak ve duyurmak. Devleti yönetenlerin yanlışı, eksiği varsa lisana getirmek. Yapmadı demiyoruz. Yapılamadı. Nedenini sorguluyoruz. Bir daha olmasın, bir daha yaşanmasın diye.
Geç kalındı. Bu yadsınamaz bir tespittir.
Bu kusurları gidermek sonraki afetler için gereken önlemleri almaktır. Başta İstanbul olmak üzere gelmekte olan büyük zelzelelere hazırlanmaktır. Büyük fotoğrafa bakınca… ‘tek adam’a dayalı bir sistem nedeniyle inisiyatif alamayan bürokratlar, zaten harekete geçemeyen vazifeliler ve hatta bakanlar. Adeta ‘Talimat Cumhuriyeti’ olmuşuz. Meğer insanı merkeze alan çağdaş bir devlet düzeneği makine üzere resen işler. Herkesin ne yapacağı evvelce aşikardır. Hele böylesi ‘olacağı evvelce bilinen bir deprem’ kelam konusu ise.
Ve panik içinde alınan yanlış kararlar. İnternet kesintisi. İrtibatın kısıtlanması, vahimdi.
Neyse ki; dönüldü. Üniversitelerin kapatılması. Bir diğer büyük yanlış, tıpkı pandemideki üzere birinci evvel eğitimden vazgeçildi.
Üniversitelerin kapatılmasından vazgeçilmelidir.
Tek tesellimiz var: HALKIMIZ.
Halkımızla gurur duyuyoruz. Büyük bir halk bizimki. Fedakar, çalışkan, hassas ve dayanışmacı bir halk. Seferberlik duygusu ile sarsıntı bölgesine akın eden, yardım gönderen insanımız.
Bu sarsıntıda ayrıyeten dünyanın bizim acımızı hissettiğini, bizimle birlikte yas tuttuklarını ve dayanışma içine girdiklerini gördük. Bunu unutmayacağız.