İBB Lideri Ekrem İmamoğlu, Kahramanmaraş merkezli iki büyük sarsıntı sonrasında bir sefer daha gündeme gelen mümkün İstanbul zelzelesi bahisli çalışma yapacak Sarsıntı Bilim Heyeti ile bir ortaya geldi. İSKİ yerleşkesi içerisindeki AKOM’da gerçekleştirilen …
İBB Lideri Ekrem İmamoğlu, Kahramanmaraş merkezli iki büyük sarsıntı sonrasında bir sefer daha gündeme gelen muhtemel İstanbul zelzelesi bahisli çalışma yapacak Sarsıntı Bilim Şurası ile bir ortaya geldi.
İSKİ yerleşkesi içerisindeki AKOM’da gerçekleştirilen toplantıya; Prof. Dr. Naci Görür, Prof. Dr. Haluk Eyidoğan, Prof. Dr. Tarık Şengül, Prof. Dr. Okan Tüysüz, Prof. Dr. Alper Birincisi (çevrimiçi), Prof. Dr. Haluk Özener, Prof. Dr. Himmet Karaman, Prof. Dr. Eser Çaktı, Dr. Turgut Fazilet Ergin, Nasuh Mahruki, Prof. Dr. Alp Erinç Yeldan, Prof. Dr. Ejder Yıldırım, Doç. Dr. Seda Kundak, Prof. Dr. Kayıhan Pala (çevrimiçi), Prof. Dr. Ahmet Cevdet Yalçıner, Prof. Dr. Alper Ünlü ve Prof. Dr. Murat Şeker ile İBB bürokratları katıldı.
AFAD tarafından sarsıntı felaketi sonrasında Hatay ili ile eşleştirildiklerini hatırlatan İmamoğlu, şunları söyledi:
AFAD’la iş birliğini koordine edecek sorumluluğu, İstanbul olarak biz aldık. Kahramanmaraş’ta Ankara, Osmaniye’de İzmir, Adıyaman’da Mersin görevlendirildi. Bu kentler, AFAD’ın tariflediği kentlerdi. Birlikteliğimiz çok çok kıymetli. Açıkçası sarsıntının olduğu an itibariyle, sabaha karşı 05.00’ten itibaren buradaydık ve burada süreci yönettik. Bu süreci yürütürken, benim arkadaşlarıma çabucak birinci söylediğim birinci 2-3 talimattan birisi, yakın vakitte hem kendi içimizde daima çalıştığımız hem periyot dönem birtakım hususlarda danışmanlık aldığımız hem de bir kısım konularımız vasıtasıyla iş birliği içerisinde olduğumuz bilim insanlarımızın son değerlendirmelerini de tespit ederek, önümüzdeki günlerde kamuoyuna bir bilgilendirme yapalım oldu. İstanbul’u konuşacağımız ve İstanbul üzerinden tekrar topluma, insanlarımıza, hemşerilerimize en önemli biçimde, en uyarıcı biçimiyle, ‘Artık yeter’ diyecek bir bakış açısıyla hem kendimize ‘yeter’ diyeceğiz hem vatandaşa ‘yeter’ diyeceğiz. Birebir o kadar çok şey yaşıyor ki insan, ister istemez bu türlü konuşmak zorunda kalıyor. Bu hisleri lisana getirecek fakat o lisana getirirken de bilimsel tabanı son derece güçlü, kararlı bir açıklamayı sunabilecek bir çalışmayı süratlice yapmamız gerektiğini iletmiştim.
“BU KADAR KÖR GÖZE PARMAK SOKMAK MİSALİ KARŞILIK BULDUĞU BİR ORTAM OLAMAZ”
Tüm Türkiye’yi sarsan zelzelede birtakım noktalar tespit ettik. Tamam, birçok yerde de eksiğimiz var, ancak bu turnusol kâğıdı üzere. 24 yıldır ağır konuştuğumuz zelzele sorununda, nitekim o kadar ihmal, o kadar hatta görmezden gelme, hatta yeni yapılanlarda bile o kadar kusurlarla dolu bir kentleşme var etmişiz ki, mültecilerle baktığımızda, neredeyse bugün 10 milyon dediğimiz yerin 4-4,5 milyonu, o sarsıntıdan bugüne yerleşmiş. Yani yüzde 40-45’i buraya yerleşmiş, fakat ne eskiyi toparlayabilmişiz ne yeniyi yanlışsız düzgün yapabilmişiz. Yani bu kadar kör göze parmak sokmak misali karşılık bulduğu bir ortam olamaz. Yani sahiden içim yanıyor? Fay çizgilerini değil, güya öteki niyetlerle hareket eden imar siyasetlerinin kentsel gelişmeyi oluştururken hiç de beğenilen olmayan, bilimi gözetmeyen çizgilerle bir süreç yaşandığını gördük.
“BİR SORUMLUYLA BULUŞAMIYORUZ”
Devlet kurumlarının faaliyet gösterdiği birçok yapıda da kayıplar olduğunu gördük. Çok zahmetli konuma düşmüş ve bu kurumlarda muazzam bir kapasite kaybını gördüm alanda. Çok feryatla karşılaştık. 99 sarsıntısında birkaç defa o bölgede bulunduk ki birinci günlerinde de bulunduk. O vakitten bile berbat olabilmek bugün, bana çok acı geldi. Halbuki daha âlâ olmalıydı. Çok daha güzel olmalıydı. Örneğin bir sorumluyla buluşamıyoruz. Korkuyor seninle yan yana olmaya. Bunun ismi validir, bunun ismi diğer bir şeydir. Benimle yan yana oturmaya telaş ediyor bir bürokrat. Ya da standart cümlelere bağlamış üzere, Genel Başkan’ın da olduğu birtakım ortamlara girdiğimizde, o denli bir anlatıyor ki; güya orada vefat da yok, bütün enkazlar kaldırılmış. İkinci günden, üçüncü günden bahsediyoruz. ‘Her enkazda grup var.’ Yok kardeşim, o yoldan geldik buraya. Daha yüzde 20’sinde yokuz yani. ‘Ne yapabiliriz ne yapmalıyız’ kısmından çok, bir sunuyu yapmak zorunda olduğunu düşünen bir bürokrasi. Halktan kopuk.
“SİVİL TOPLUMUN YOK SAYILMASININ SONUÇLARI ÇOK AĞIR”
“AMA’SIZ FAKAT’SIZ…”
Çuvaldızı kendilerine batırma karakterinden vazgeçmeyecekler. Bir Zelzele Üst Kurulu’nun bir sistemle İstanbul’da çalışıyor olmasını biz önermiştik 2019 ve 2020’de. Büyük gayretlerle sayın Bakan’a bunu önermiştik. ‘İyi, çok âlâ, çok güzel…’ Lakin suskunlukla karşılandık. Aylarca zorladım bunu. Tanımım şudur: Bir kapıdan giren vatandaş ya da bir heyet ya da bir site idaresi, birçok ögeleriyle yanıtlarını ‘ama’sız, ‘fakat’sız, siyasi hareketsiz; net alacak. Şayet çok beklentileri varsa, orada onların hepsinin umutları sönecek. Tek umudu şu olacak: Benim bu binayı yenilemem lazım. Yenilememin de şartlar şu. Devletin bana sundukları bu. Bunlardan faydalanıp, yenilemem lazım. Öbür türlü alandaki vatandaşın daha fazla ne alırız çatışması yüzde 90. Onun için ister beni sevsin ister sevmesin, bana gelip; ‘Başkanım, bizi perişan ediyor X kurumumuz, hükümetin idaresi, bakanlık vesaire.’ Biliyorum ki aslında, benim bile veremeyeceğimi vermiş, hala diğer bir şeyin talebinde olan tarafları var. Şeffaflık eksik olabilir, bağlantı eksik olabilir; onu başka tutuyorum. Lakin bunun bir siyasi yarar elde etme alanının olmaması gerektiğini düşünüyorum. Onun için, bu türlü bir üst konseyin İstanbul’a çok âlâ geleceğine inandığım için, bu heyetin toplanmasını değerli buldum.”
SONUÇLAR 25 ŞUBAT’TAN SONRA KAMUOYU İLE PAYLAŞILACAK
İmamoğlu’nun akabinde kelam alan bilim insanları, zelzele öncesi, anı ve sonrasında alınması gerekenleri, kendi uzmanlık alanları noktasında sıraladı. Yaklaşık 1,5 saat süren toplantı sonunda tekrar konuşan İmamoğlu, katkıları için bilim beşerlerine ve uzmanlarına teşekkür etti. İmamoğlu kelamlarına şöyle devam etti:
“BU BULUŞMANIN BİR BAŞLANGIÇ OLDUĞUNU BİLİYORUM”
Bu buluşmanın bir başlangıç olduğunu da biliyorum. Zira temel gaye, 25’ine kadar sizin yapacağınız hazırlıklar, 25’indeki buluşma ve çabucak ardından buradan çıkan özeti kamuoyuyla paylaşmak isteğindeyiz. Buradan çıkan özet, bize yol gösterecek. Bu gösterilen yol haritasını kamuoyuyla paylaşmak, kendi sorumluluklarımızı üstümüze almak, birtakım kurumların sorumluluklarını onlara hatırlatmak ve birebir vakitte itimat diye tariflediğiniz ve harekete geçmemizi önerdiğiniz birtakım konularda da esasen harekete geçmiş olacağız ya da geçecek olduğumuzu duyuracağız. Bunu bizim ıskalamamamız lazım. Vatandaşa evet inanç hissini verelim. Fakat bir yanıyla da sorumluluğunu hatırlatalım. Yani ben onu şöyle diyorum: Biraz korksun vatandaş. Korkmalı da aslında. Boşu boşuna bir dehşetten bahsetmiyoruz. Kurumlar olarak, yöneticiler olarak biz de korkalım. Biz de ona nazaran gardımızı alalım, sorumluluğumuzu yerine getirelim. Getirmeyeceksek de zati vatandaş gereğini yapsın. İşin bu tarafındayız.
“ZORLA BİR ODADA BİR BAKANLA, BİR VALİYİ BULDUM”
Bundan hiçbir ziyan görülmeyeceğini, tekraren kendi vazife sürecimde yaşadım. Yani şeffaflığın hiçbir ziyanını görmedim bugüne kadar. Bir eksiklik varsa, o da ortaya çıkmışsa, onun da bize ve topluma inanılmaz katkısı var zira. En büyük sorun orada. Tahminen bunu, buradan başlatırız. Son diyaloglarımdan birinde, zorla bir odada bir vali ve bakanı bulabildim. Yani bir binada, zorla, oradan oraya gidiyoruz, görüştürülmek istenmiyoruz, vesaire vesaire. Zorla bir odada bir bakanla, bir valiyi buldum. Hatta evvel biraz konuştuk, kalabalıktı. Sonra çıkar üzere yaptım, kapıyı kapattım, döndüm ikisiyle teke tek konuştum. Yani kendimi de sorgulayarak, onları da sorgulayarak, yaşadıklarımı anlatarak, ‘Niçin bu oluyor’ diye. Konuşabilme konusunda inanılmaz uğraşımız var, onu söyleyeyim. Eksiğimiz varsa da bunu da giderme konusunda uğraşımız var. Aslında şubat ayındaki bu sunum, onu da sağlasın istiyorum. Lisanı de o denli olsun istiyorum. Tekraren söyledim: Münakaşamız olabilir, fakat bu türlü bir şey olduğunda makamı ne olursa olsun, çağrılığımda koşa koşa gitmek istiyorum. Neresi olursa, diye de söz ediyorum ve bunu da yaparım. Lütfen bundan kuşku duymayın. Tek bir madalya isteğim yok bu hususta. Bir tek madalya bile almak niyetinde değilim. Bu, bizim için büyük bir endişedir, büyük bir telaştır, büyük bir tasadır. Memleketimiz ismine, yapamadığımız kimi şeyler üzerinden ya kara leke olarak tarihe geçebiliriz ya da sahiden ülkemize çok özel bir çizgisi belirleyen beşerler olarak, tarihe geçebiliriz. Hoş temenniler, hoş anılmalar bize kâfi.”