Kahramanmaraş merkezli zelzelede büyük hasar alan Hatay’da arama kurtarma çalışması günlerce sürdü.
Tüm vatandaşların yardım için akın ettiği bölgelerde geriye onlarca öykü kaldı.
İlk gün saat 16.00 civarında arama kurtarma çalışmalarına başlayan 28 kişilik İHH grubu, merkez ve ilçelerde çok sayıda enkazda vazife aldı.
Depremi telefonla öğrendiler
Antalya’ya dönen grubun başkanı Ali Uygur, Antalya’nın Lara bölgesinde yaşayan bir üyelerinin sarsıntısı hissettiğini ve bir yerde zelzele olduğunu kendisi gece telefonla arayarak söylediğini anlattı.
Enkazların sıcak dışarısının soğuk olduğunu tabir etti
İlk gün gece dolu ve yağmurun tesirli olduğunu lisana getiren Uygur, enkazın içinde terlediklerini, dışarı çıkınca da ıslanarak üşüdüklerini söyledi.
“Çıkardık, dakikalarca kalp masajı yaptım lakin döndüremedim”
Beşer kişilik guruplar halinde enkazlarda misyon aldıklarına değinen Uygur yaşalanları şöyle dillendirdi:
200’ün üzerinde depremzedeyi sağ çıkardık. Arama kurtarma çalışmalarında değişik şeyler de yaşadık.
Anne ile kızını kurtarmak için çaba ettik. Şuurunu yüksek tutmak için konuşturuyorduk. Saatler sonra anneye ulaştık, çıkardık.
Arkasındaki 8 yaşındaki kızına tam ulaşacağımızda sesi kesildi. Çıkardık, dakikalarca kalp masajı yaptım lakin döndüremedim.
“Komşular birbirleriyle enkazın altında tanışmışlar”
Uygur, günde 21 saat çalışıp, 2-3 saat dinlendiklerini vurgulayarak, şunları kaydetti:
İskenderun’da 5 katlı binanın birinci katından 101. saatte art geriye 6 kişiyi kurtardık. Bu bize büyük moral oldu.
Arkasından komşuları olan 2 kişiyi kurtardık. Komşularıyla enkazda kalmışlar, morallerini yüksek tutmak için birlikte müzikler, marşlar söylemişler. Kaç yıldır tıpkı binada oturuyorlar, birbirleriyle enkazın altında tanışmışlar.
Kurtarma sırasında çok samimiydiler, diyalog halindeydiler. ‘Çaya, çorbaya bekleriz, tatlı ısmarlayalım. Abi size kek yapacağız.’ diyenler oldu. Onlarla daima sohbet ederek şuur düzeylerini ölçmeye çalıştık.
“Enkaz altında binanın yıkıldığından haberi yok”
Yakınlarını kaybedenlere, vefatları söylemediklerini belirten Uygur, şöyle devam etti:
Arkadaşlara, ‘Kesici delici alet getirin.’ diyorum. Sesimi duyan enkazın altındaki amca, ‘Aşağıda Turkcell bayisi var, orada kesici alet var.
Benim çocuğa söyleyin, getirsin.’ diyor. Binanın yıkıldığından haberi yok, ortada ne bayi ne bir bina var. Çocuğu da enkazın altında. ‘Tamam söyleriz.’ diyorum. Enkazın altında vücudu buzdolabına sıkışmış, ‘Beni bırakın, annemi babamı kurtarın.
“Beş kişilik aile, birbirlerine sarılarak vefat etmiş”
Deprem anında daha çok “çök, tutun, kapan” yaparak ömür üçgeni oluşturanların kurtulduğuna dikkati çeken Uygur şu biçimde konuştu:
Ölenlerin büyük kısmı birbirine sarılmıştı. Beş kişilik aile, birbirlerine sarılmışlar, geniş yer kapladıkları için hepsi vefat etmiş. Başka farklı kapansalar kurtulma bahtları var.
