Alışkanlıklar kıymetlidir. Niyetim tiyatro dönemi kapanana kadar oyunlardan bahsetmek, sonrasında hayata ait yazmaktı. Canım ülkemde böylesi ‘iyi niyetlerimizi’ korumak tabi ki güç. Ben de müsaadenizle bu hafta ‘asla pesetme’mekle ilgili maraton …
Alışkanlıklar kıymetlidir. Niyetim tiyatro dönemi kapanana kadar oyunlardan bahsetmek, sonrasında hayata ait yazmaktı. Canım ülkemde böylesi ‘iyi niyetlerimizi’ korumak tabi ki sıkıntı. Ben de müsaadenizle bu hafta ‘asla pesetme’mekle ilgili maraton tecrübelerimden yola çıkarak nefesinizi kesmek istiyorum. Zira kolay değil bahsedeceğim ara 42 kilometre 195 metre ve tahminen 100 yıl.
Maraton koşmak önemli bir maksattır. O nedenle de çok disiplinli hayat, inatçı bir karakter gerektirir. Hayatınızda değiştirmeniz gereken alışkanlıklarınız için sizi zorlar, konfor alanınızı bozar. Koşmaya karar verdiğiniz vakte sıfırıncı gün derseniz en az dört ay bu disipline kesintisiz uymanız gerekir. Hayatın akışına o kadar misal ki maraton koşmak her hazırlığı eksiksiz yaptığınızı düşündüğünüz anda bile beklenmedik şeyler olur ve oyunu bozar. Tekrar de en uygun hazırlığı ve stratejiyi planlamak yarışı bitirmenize yardım eder. Japon muharrir Haruki Murakamu’nin ‘Koşmasaydım Yazamazdım’ kitabı işte tam da bunu anlatır. Koşu disiplinini bilen biri hayatın her alanında birebir yolu izleyerek başarılı olabilir.
Yapacağınız idmanların formu ve sıklığı daha evvel ne kadar, hangi sporları yaptığınızla ilgili olarak değişecektir elbette. Yarışa profesyonel hocalarla hazırlanabileceğiniz üzere, kendinize uygun koşu kümeleriyle da çalışabilirsiniz. Parti üyeliklerini ya da Sivil Toplum Kuruluşlarını (STK) bu türlü düşünmek mümkün.
İlk maratonunu koşacak biri ile ferdî maraton müddetini 3,5 saatin altına çekmeye çalışan biri için durum çok farklıdır. Sakatlanmamak için birinci maratonunu koşacaklar hakikat, inançlı bir maksat koymalıdır. Son anda yarıştan çekileceklerle birlikte koşmak yanılgısına düşmemek için popülizmden yana tercih yapmamakta yarar vardır. ‘İnce’ hesaplar yapmak her vakit kazandırmayabilir.
Nasıl beslendiğiniz, kaç saat uyduğunuz, idmanları hangi verimlilikte yaptığınız sonucunuza damla damla tesir edecektir. Maraton yaklaştıkça yarışı daima zihninizde koşmaya başlarsınız. Bu o kadar kıymetlidir ki ‘zihinsel hazırlık’ deriz buna. Uzun aralık koşularında an gelir tüm güç depolarınız tükenir ve artık sizin için devam etmek imkansızdır buna da ‘duvara çarpmak’ denir ki 30-35 km civarında yani yarışın bitmesine çok az kalmışken olur. İşte tam o anda devreye zihniniz girer ve der ki ‘daha yarış bitmedi, devam etmelisin’ işte bu hazırlığı hakikat yapanlar yarışı tamamlar. Biz bu hafta 35. Km deyiz yani daha yarış bitmedi, sakın bırakma.
Maraton koşmadan evvel elbette daha kısa aralıkları koşmayı yarış disiplini edinmek ismine ve başarmanın hazzını yaşamak için teklifimdir. Zati evvel bu zehir zihne kısa aralarla zerk edilir. Muhtarlıkları 10 km hesabına, belediyeleri yarı maratona yazarsak 42 km ler, ultralar sonrasında çok zevkli olacaktır. Müsabakanın prensibini öğrenirsin, birlikte koşacağın arkadaşların olmaya başlar ve çevrende seni destekleyen bağışçıların artar. Koştuğun her kilometre için gereksinimi olanlara yardım etmeye başlarsın, ‘iyilik için koşarsın’, ‘adım adım’ başarırsın. Şayet koşu bittiğinde mühlete itiraz edecekseniz evvel kolunuzdaki saatin yeterli çalıştığından emin olmalısınız. Ondan sonrası Oy ve Ötesi’dir.
Bu yazıya başlarken maraton koşmayı bırakmış biri olarak tecrübelerimi paylaşmak niyetindeydim. İlham olsun diye eski koşularıma göz gezdirince 2017 Roma Maratonu koştuğum 2 Nisan tarihi ve sonrası geldi aklıma. Haftaya yapılacak olan Cumhurbaşkanlığı seçiminin 2.turu için anayasa değişikliği referandumu 16 Nisan 2017 de yapılmıştı. Ben saf saf Roma Maratonunu anlatırken parlamenter sistemi terk ettiğimiz, meclisi işlevsizleştirirken nedense vekil sayısını 450’den 600’e çıkartıp dokunulmazlık zırhının içine daha fazla kişiyi sığdırdığımız, Yargıçlar ve Savcılar Yüksek Heyetinin (HSYK) yapısını değiştirip sonradan yargılanacaklar için de bir hoşluk düşünülen paketi referandumda ‘halk onayıyla’ bir hoş kabul etmemize yalnızca bir hafta vardı. Artık fabrika ayarları tabir edilen 15 Nisan 2017’ye dönmeye, başkanlık sisteminden geri adım atmaya uğraşırken, yeni Cumhurbaşkanını buna nazaran de seçtiğimizi hatırlama vakti galiba. Artık keyif etmeyelim, sandık başlarında herkesin eşit olduğunu bilerek, her oya hürmet duyarak, kendimizi nasıl söz ediyorsak ve geleceğimizi nasıl yaşamak istiyorsak çok âlâ düşünüp oylarımızı kullanalım, sonrasında da oylarımıza sahip çıkalım. NBA liglerinde maçın bitmesine 5 saniye varken ekiplerin koçları 2 bazen 3 mola alıp sonuca tesir ederler, asla pes etmezler.
Stefan Zweig sevdiğim yazarlardandır. İsmiyle beni kendine çeken ‘Amok Koşucusu’, hekim olarak da içinde kaybolduğum harikulade bir hikaye kitabıdır. İsminde koşu var diye sanmayın ki gerçek bir koşudan bahsediyor. Amok Koşusu kendini yok etme, cinnet anında etrafındakilere ziyan verme iç güdüsü yüksek halin ismidir. Güneydoğu Asya’da yaşayan yerli toplulukların kültürel pratiğinden bizlerin lisanına bu türlü geçmiştir. Kaygı ve çaresizlik en belirleyici tetikleyicisidir ve büyük bir öfke patlamasıyla önüne çıkan her şeyi kırıp geçirir. Bizler Amok Koşucusu değil, maraton koşucularıyız. 100 yıl evvel büyük önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ten emanet aldığımız Cumhuriyetin başını seçerken birebir vakitte gençlerimizin, çocuklarımızın da geleceğini de oylayacağız. Yolumuz aydınlık olsun.