DOLAR 32,3786 % 0.16
EURO 34,9653 % -0.34
STERLIN 40,9761 % 0.21
FRANG 35,9171 % 0.13
ALTIN 2.325,61 % 0,22
BITCOIN 2.263.167 -1.161

Akşener: “Sayın Erdoğan’ın keyfi, Nebati Bakan’ın sevinci asla bozulmuyor”

UYGUN Parti Genel Lideri Meral Akşener, partisinin küme toplantısında konuştu. Akşener, açıklamasında şu tabirlere yer verdi: “1 yıllık hasret …

Yayınlanma Tarihi : Google News
Akşener: “Sayın Erdoğan’ın keyfi, Nebati Bakan’ın sevinci asla bozulmuyor”

UYGUN Parti Genel Lideri Meral Akşener, partisinin küme toplantısında konuştu. Akşener, açıklamasında şu tabirlere yer verdi:

“1 yıllık hasret bitti, ve nihayet mübarek Ramazan ayına kavuştuk. Ramazan’ı, 11 ayın sultanı yapan; Oruçlarımızdır. İbadetlerimizdir. Cenabıhak’ka yakın olmanın, gönüllerimize verdiği huzurdur. Soframızdaki bolluktur. Memleketimizdeki rahmettir.

Pekala bugün, bu mübarek ayda, Memleketimizde ve milletimizde, huzura, bolluğa ve rahmete dair bir şey var mı?Maalesef yok.

Yumurtalı, çörek otlu Ramazan pidesinin tanesi, 7 buçuk lira oldu.

Sade pidenin fiyatı ise, 6 lira. 4 kişilik bir aile; sahurda ve iftarda, toplam 3 sade pide yese; yalnızca Ramazan ayının pide maliyeti, 540 lira.

Pidenin yanında yiyeceği, zeytini, peyniri, reçeli saymıyorum. Kaynayacak çayı bile saymıyorum. Diyanet İşleri Başkanlığı, bu yıl,

fıtır sadakasını, 40 lira olarak belirledi.

40 liranın altına, katiyetle düşülmemesini de vurguladı.

Fitre nedir?

Bir kişinin günlük olağan besin ihtiyacı…

4 kişilik bir aile için, aylık olarak hesaplarsak, 4800 lira eder.

Bu da aslında, Diyanetin, nisan ayı için belirlediği açlık sonudur.

Fitre üzerinden hesap ettiğimizde bile,

açlık hududu, minimum fiyatın, 550 lira üzerinde.

Yani bugün, minimum fiyatla geçinmeye çalışan, milyonlarca insanımız,

açlık hududunun altında, hayat çabası veriyor.

Üstelik daha bunun içinde,

elektrik, su, doğal gaz, kira, giyecek, ulaşım, çocukların okul masrafları yok.

Bir yandan danışmanlara, saray eşrafına, 5-10 maaş vereceksiniz,

bakan yardımcınıza, 314 bin lira maaş vereceksiniz,

başka yandan, çalışanları, emeklileri, açlığa mahkûm edeceksiniz.

Bu türlü vicdansızlık olur mu?

Bu türlü devlet yönetilir mi?

Yazıklar olsun.

Kıymetli dava arkadaşlarım;

Yıllık enflasyon, TÜİK’e nazaran bile, yüzde 61,1 olarak açıklandı.

Bu sayı, son 20 yılın, en yüksek enflasyon oranı.

“Sisli zihin sendromundan” müzdarip üzere gözüken, Nebati Bakan;

ışıltılı gözleriyle, “Piyasada işler, elhamdülillah iyi” dese de;

Afrika ülkelerinden bile, daha yüksek bir enflasyon oranıyla karşı karşıyayız.

39 Afrika ülkesinde, yıllık enflasyon, yüzde 10’un altında.

53 Afrika ülkesinde ise, yalnızca Sudan ve Zimbabve’nin enflasyonu, bizden yüksek.

Şu tabloya bakar mısınız?

İşin berbatı, gün geçtikçe, her şey daha da berbata gidiyor.

Marketlerdeki fiyatlar, durdurulamıyor.

Pazardaki fiyatlar, durdurulamıyor.

Maliyetler artmaya, raflar, tezgâhlar, yanmaya devam ediyor.

Çiftçilerimiz yalnız kalmaya, üretimimiz yok olmaya, devam ediyor.

Milletimizin cebindeki para, her gün erimeye, devam ediyor.

Fakat tüm bunlara karşın, iktidar tarafında her şey tıkırında,

Sayın Erdoğan’ın keyfi, Nebati Bakan’ın sevinci asla bozulmuyor.

Saray sefası, memleket yansa bile, sürat kesmiyor.

Bakan yardımcılarının üç maaşları,

Danışmanların beş maaşları, tıkır tıkır yatıyor.

Üstelik, durmak bilmeyen artırım furyası da, tam gaz devam ediyor.

Biliyorsunuz, geçtiğimiz haftayı da, yeniden artırımlarla geçirdik.

İktidar mensuplarının ısrarla yaptıkları,

“Şaşı bak, şaşır” şekli, Avrupa kıyaslamalarıyla,

aklın, mantığın ve matematiğin katledilmesini, tekrar utançla izledik.

Ak Parti iktidarının beceriksizliğine, yeniden tüm gerçekliğiyle şahit olduk.

Doğalgaza, konutlarda yüzde 35,

Elektrik üretiminde, yüzde 44,3,

Endüstride ise, yüzde 50 artırım yapıldı.

Böylelikle;

2020 yılı Aralık ayından bugüne kadar, doğalgaz fiyatları;

meskenlerde yüzde 101,

endüstride yüzde 710,

doğalgaz santrallerinde ise, yüzde 668, artmış oldu.

İktidar her ne kadar,

kendi yarattığı bu kriz ortamı içerisinde,

ne yapacağını şaşırmış bir hâlde,

artan doğalgaz fiyatlarını,

farklı tüketicilere, farklı oranlarda yansıtsa da;

bütün bu fiyat artışları, vatandaşın cebine,

direkt yahut dolaylı biçimde tesir ediyor.

Milletimiz bir yandan,

iki katına çıkan doğalgaz faturasını, nasıl ödeyeceğini düşünürken;

öteki yandan da, endüstrinin ve ticaretin kullandığı doğalgaza yapılan artırımları,

çarşıdaki, pazardaki fiyatlarla, karşısında buluyor.

Santrallerdeki doğalgaza yapılan artırımlar,

elektrik fiyatlarında da karşımıza çıkıyor.

Yalnızca besinde değil, artık güçte de,

en yüksek enflasyona sahip ülkeyiz. 

Şubat datalarına nazaran;

Son bir yılda, Türkiye’de güç fiyatları yüzde 97,2 arttı.

Avrupa Birliği ülkelerinde ise bu artış, yüzde 28,7 oldu.

Hatta Sırbistan’da yüzde 10,2,

Polonya’da, yüzde 15,2,

Bulgaristan’da, yüzde 23 oldu.

Güç fiyatı deyince, Avrupa ülkelerini lisanlarına dolayanlara duyurulur…

Fakat;

elektrik ve doğal gaza yapılan, çok artırıma karşın,

iktidar hâlâ, milletimizle dalga geçercesine, abuk sabuk açıklamalar yapıyor.

Gereğince artırım yapmadıklarını, fiyatları sübvanse ettiklerini söylüyor.

Şayet sübvansiyon yapmazlarsa, taban fiyatlı bir vatandaşın,

maaşıyla, yalnızca doğal gaz ve elektrik faturasını ödeyebileceğini söylüyor.

Şu aymazlığa, şu utanmazlığa bakar mısınız?

İşte size, 20 yıllık AK Parti iktidarının, milletimizi getirdiği durumun itirafı…

İşte size, minimum fiyatı, enflasyon oranında düzgünleştirmek yerine,

açlık sonu altında, sıkıntı çeken insanlarımıza,

hallerine razı olmalarını öğütleyen, empati mahrumu Ak Parti zihniyeti.

Allah ıslah etsin.

Pahalı dava arkadaşlarım;

Problem bununla da bitmiyor.

Geçtiğimiz hafta, şekere de, yüzde 31 artırım yapıldı.

Biz, bu arkadaşlara, ülkemizde bir şeker krizi olduğunu,

bu kürsüden tekraren söyledik.

Pancar üreticilerimizin düştüğü, çıkmazı anlattık.

TÜRKŞEKER’in, fiyatları sübvanse etmesinin, sürdürülebilir olmadığını,

50 kiloluk bir torba şekerin, TÜRKŞEKER’de 260 ila 285 lirayken,

özel fabrika fiyatlarının, 450 ila 490 lira düzeyine, çıktığından bahsettik.

Daha birkaç hafta evvel, şeker yokluğundan yakınan,

Kayserili, Aydınlı vatandaşlarımızın, sesini duyurduk.

Fakat Bay Kriz ne yaptı?

Yurt dışından dönerken, çıktı;

“Şekerle ilgili, TÜRKŞEKER, adımlarını olumlu atacak.

Şekerde o denli değerli bir fiyat uygulaması yok.

Rastgele bir telaş taşımıyoruz.” dedi.

Pekala sonrasında ne oldu?

Daha uçağı havadayken,

TÜRKŞEKER, şekere yüzde 31 yaptı.

Tabi doğal olarak saray danışmanlarını da bir panik hâli aldı.

İvedilikle, Bay Kriz’in açıklama metni geri çekildi, şeker kısmı silindi.

Şu memleket problemlerine olağanüstü hakim,

üstün idare kabiliyetine bakar mısınız?

Kıymetli dava arkadaşlarım;

Biz bu arkadaşa, boşuna Bay Kriz demiyoruz.

Neye dokunsa, neyi konuşsa, neden bahsetse,

çabucak bir krizle karşılaşıyoruz.

Maşallah dediği, üç gün yaşamıyor.

“Bizden evvel elektrik yoktu.” dedi;

Elektrik zamlandı.

Doğalgaz muştusu verdi;

Doğalgaz zamlandı.

“Ramazan’da et ucuzlayacak.” dedi;

Et zamlandı.

Artık de, “şeker ucuz” dedi;

Şeker zamlandı.

Gelen artırımlar için, erken ikaz sistemi güya mübarek.

Fakat tersten…

Kasım sonunda, yüzde 25 artırım yapılan şekerin,

265 lira olan çuval fiyatı, 390 lira oldu.

5 lira 30 kuruş olan kilo fiyatı ise, 7 lira 80 kuruşa yükseldi.

Pekala bu fiyat kimler için?

“Raf Fiyat Garantili” sistem içindeki marketler için.

Yani yandaş marketler, satıcılar için.

Bir de imalatçılarımız için açıklanan fiyat var.

Onun da kilosunu 11 lira, çuvalını 550 lira yaptılar.

Artırım oranı, yüzde 85 oldu.

Alışılmış şekerin fiyatı artınca,

pancar küspesinin, melasın fiyatı da, yerinde duracak değil,

doğal olarak onlar da arttı.

Bu sırada, Tarım Bakanı çıktı, şekerin torba fiyatını, 575 liraya indirdik dedi.

Pekala indi mi?

İnmedi.

Özel şirketlerin ana bayisine, ya da özel şeker şirketine sorarsanız;

“Fiyat 600 ila 625 lira” diyor.

“Tamam bir kamyon alayım.” derseniz;

“Şekerimiz yok” diyor.

Bu gidişle, 10-15 gün sonra, şeker fiyatları,

ne kadar garantili olursa olsun, 750-800 lira olacak.

Benden söylemesi.

Şayet bulursanız, fiyat garantili eser alırsınız.

Buradan iktidarı uyarmak istiyorum:

Besin fiyatlarını, devamlı sübvanse ederek terbiye edemezsiniz.

Allah aşkına, artık aklınızı başınıza alın.

Bu işlerin, polisiye önlemlerle yürümeyeceğini artık anlayın.

Asıl sorunu artık görün.

Eser maliyetlerine, piyasa nizamına odaklanın.

Bunların hepsini bir bütün içinde değerlendirin.

Piyasayı takip edin.

Kamunun hakem rolünü, piyasanın insafına terk etmeyin.

Lobilerin değil, 5’li çetenin değil, vatandaşın yanında olun.

Buradan açıkça tabir etmek isterim ki;

Bay kriz ve arkadaşlarının uydurduğu, Türkiye İktisat Modeli,

an itibariyle çökmüş, çöp olmuştur.

Bay Kriz’in, “Faiz sebep, enflasyon sonuçtur.” fantezisi doğrultusunda anlatılan,

“rekabetçi kur, uçan ihracat, döviz bolluğu ve düşen enflasyon” masalı,

Türkiye’nin gerçekleri karşısında yenilmiştir.

Daha evvel kacının, başına geldiği üzere,

arkadaşların, bu son kelamda iktisat modeli de,

gelen son datalar itibariyle, iflas etmiş,

ortada, enflasyonla çabayı amaçlayan bir program, artık kalmamıştır.

Ve tıpkı, iflas eden, evvelki iktisat programlarında olduğu üzere,

bu kez da, Nebati Bakan’ın “affını isteme” vakti gelip çatmıştır.

Bu vesileyle;

Siyasi tarihimize, bu ucube sistemin öğüttüğü, birçok bakandan biri olarak,

ışıltılı gözleri ve sebep olduğu utanç tablosuyla geçecek bu arkadaşımıza,

yeni hayatında, şimdiden muvaffakiyetler diliyorum.

Aziz milletim;

Ülkemizde, sorunlarıyla bir başına bırakılan, bir diğer kesim de;

İhracatımızın, bel kemiği olan, milletlerarası nakliyecilerimiz…

Geçen hafta da bahsetmiştim:

Bu kardeşlerimiz bana ulaştı, ve problemlerini lisana getirmemi istedi.

Belarus, Kazakistan, Özbekistan, Tacikistan, Kırgızistan ve Moğolistan’a

ihracatımızı taşıyan nakliyecilerimiz;

Ukrayna’daki savaş nedeniyle, kapalı olan yollar,

ve Azerbaycan’ın yüksek geçiş fiyatları sebebiyle,

Gürcistan-Rusya çizgisine mahkûm edilmiş.

Gidişte, Gürcistan yollarındaki ağır kış koşulları,

Dönüşte ise, Rus polisinin, Türk plakalı araçlara yaptığı ayrımcılık sebebiyle,

nakliyecilerimizi perişan halde.

Hatta, 25-30 günü bulan uzun bekleme müddetlerinde,

yaşadığı ağır gerilime dayanamayan, şimdi 40 yaşındaki bir nakliyecimiz de,

kalp krizi geçirmiş.

Tüm bu tablo karşısında, büyükelçilikle konuşarak,

tahlil aramışlar.

Ne olmuş biliyor musunuz?

Hiçbir şey.

Kendilerine, beklemekten öbür bir tahlil olmadığı söylenmiş.

Yazıktır, günahtır.

Böbürlene böbürlene, ihracat sayıları açıklayanların,

muhtemelen bu durumdan, haberi bile yok.

İşte o nedenle, buradan iktidara sesleniyorum:

Türk nakliye dalımızın yaşadığı bu sorunu duyun.

O çok sevdiğiniz Rus dostlarınızın,

yalnızca Türk oldukları için, kardeşlerimize yaptığı bu ayrımcılığı görün.

Türk devletinin hiçbir vatandaşı, hiçbir sebeple,

bu türlü bir ayrımcılığa ve haksızlığa maruz kalamaz.

Bu kadar kolay.

Bana sıkıntılarını ileten kardeşlerim, taleplerini de söyledi.

Nasıl ki, ülkemizden geçen Azerbaycan plakalı araçlardan,

hiçbir geçiş fiyatı alınmıyorsa;

Azerbaycan’ın da, Türk plakalı araçlardan aldığı,

geçiş fiyatının kaldırılması için adım atın.

Azerbaycan-Kazakistan ortasında hizmet veren RoRo fiyatlarını,

dünya standartlarına getirin.

Türkiye-Rusya ortasında, RoRo sınırı açın.

Fiyatlarda fırsatçılığa müsaade vermeyin.

Türkmenistan hudut kapılarının, transit geçişlere açılması,

problemlerin, yüzde 70’ine deva olacak.

Bu sebeple, ivedilikle Türkmenistan’la bu mevzuyu görüşün.

Problemlerimizin kaynağı, Türk Yurdu’nda iken,

milyonlarca dolarlık ihracatımızı, daha fazla zora sokmayın,

sürücülerimizi de, artık perişan etmeyin.

Aziz milletim;

Bir yandan, ilçe ziyaretlerimize devam ederken,

bir yandan da, konutları ziyaret ediyorum.

Sokaklara taşamayan,

Yüreklere sığmayan,

Çaresizlikle baş başa bırakılan, dar gelirli haneleri ziyaret ediyorum.

Geçtiğimiz hafta, İstanbul Bağcılar’daydım.

Tekrar o denli kıssalar dinledim ki…

Mesela;

27 yaşında, 2 çocuklu genç bir kardeşim dedi ki;

“Akşama, yalnızca mercimek çorbası yaptım, yanına bir şey yok.

Bazen çocuklara makarna yapıyoruz.

İnsan kasaba gidemiyor, her şey kıyamet.

Şu anda tek hayalim, şu küçük çocuğumun bezini, mamasını almak. 

En ucuz denilen marketteki bez bile, 65 lira.

Belediye’nin market kartı dışında, bir gelirimiz yok.”

Mesela;

Mesken bayanı bir kardeşim dedi ki;

“Markete gittiğimde, ne kadara mâl olacak diye düşünüyorum.

Evvelce 400 liraya, her şeyi alabiliyorduk,

fakat artık, yarısını lakin alabiliyoruz.”

Bu kardeşimin, bir de taban fiyatla çalışan oğlu vardı.

Ne dedi biliyor musunuz?

“Normalde kafeye gidiyordum lakin,

şu anda en kolay kafede, bir çay, 8 buçuk lira olmuş.

Yoksulu tam fakirleşirdiler.”

Mesela;

Bir öbür kardeşim;

“Kırmızı et alamıyoruz.

Fakat kurbandan kurbana.

Market uygulamalarından, indirim takip ediyoruz.

5’inci yıldan sonra, daima Ak Parti’ye oy verdim.

Başkanlık sistemine “evet deyin” dediklerinde,

“ben sizi dolandıracağım” deselerdi kim evet kederi?

Millet ideolojik çatışmadan bıktı.

Kiraları, marketi konuşsunlar.” dedi.

Mesela;

Eşi, taban fiyatla çalışan bir kardeşim, dedi ki;

“Anaokuluna tam gün, 2500 lira istiyorlar.

Anaokuluna yazdırıp, kendim çalışayım desem, onu da yapamayız.

3 buçuk yaşında çocuğum var.

3 yaşına kadar, mama yedi.

Daima annem aldı, kız kardeşim aldı.

200 lira elektrik, 600 lira doğal gaz geliyor.

Annemle kayınvalidem, yardımcı oluyor.

Çocuğuma mobilyasını alıp, oda bile yapamadım.

Oturma odasında, koltukta yatıyor.

Pazara giderdik evvelce, artık oraya bile gidemiyoruz. 

İnsan daha ne kadar yoksullaşabilir?”

Sorunun vehametine bakar mısınız?

“İnsan daha ne kadar yoksullaşabilir?”

Ne kadar acı değil mi?

İşte Ak Parti iktidarı,

milletimize bu sorunun karşılığını aratıyor.

Vicdansızlığa bakar mısınız?

Milletimizi yokluğa, yoksulluğa ve zahmete mahkum edip,

bir de utanmadan, bu duruma alışmamızı istiyor.

Yazıklar olsun!

Buradan iktidardakilere seslenmek istiyorum:

Artık devran değişti.

Zira artık YETERLİ Parti var.

ÂLÂ Parti;

Siyasi gösteriler için değil, tahlil bulmak için var.

Hengame etmek için değil, barıştırmak için var.

Dışlamak için değil, birleştirmek için var.

ÂLÂ Parti iktidarında, Allah’ın müsaadesiyle,

milletimize reva gördüğünüz bu zahmete son vereceğiz.

Milletimiz, her şeyin farkında.

Milletimiz, bu çaresizliğe mahkûm olmadığının farkında.

Er ya da geç, o sandık, bu büyük milletin önüne gelecek.

Az kaldı.

Emeklilik planlarınızı yapmaya, şimdiden başlayın.

Zira o gün geldiğinde, umursamazlığınızın hesabını, milletimize vereceksiniz.

Millet iradesi, UYGUN Parti diyecek, siz de tası tarağı toplayıp gideceksiniz.

Pahalı genç arkadaşlarım;

Biliyorsunuz geçtiğimiz hafta,

Sayın Erdoğan’ın, 1 Nisan latifesi tadında, bir açıklamasına şahit olduk.

Çiftçilerle olan buluşmasında, diyetisyen Sayın Erdoğan’ı dinlemiştik.

Manda yoğurdu, medine hurması ve kestane balının şifalarını öğrenmiştik.

Gençlerle olan buluşmasında ise, kendisi karşımıza, hayat koçu kimliğiyle çıktı.

Gençlere, hayata dair, hikmet dolu, derin mi derin, tavsiyelerde bulundu.

Ne dedi?

“Kağıda basılı kitapları, masanızdan, çantanızdan asla eksik etmeyin.” dedi.

Yalnız dikkat edin, “kağıda basılı” kitaplar…

Yani hikmet kağıtta.

Kendi icat etti ya…

Öbür?

“Spora kesinlikle her gün, nizamlı olarak vakit ayırın.” dedi.

Diğer?

“Demli bir çay, ya da aromalı bir kahve eşliğinde yapılan,

karşılıklı sohbetin getirdiği toplumsallaşmayı, asla ihmal etmeyin.” dedi.

Bu açıklamayla birlikte, an itibariyle hepimiz,

çaya ve kahveye gelecek artırımı bekliyoruz.

Bitti mi?

Bitmedi.

Bir de;

“Yakın etrafınızdan başlayarak, tüm kentleriyle ülkemizi,

imkânınız olursa, dünyayı gezin” dedi.

Evet yanlış duymadınız.

Evvel Türkiye’yi, sonra da dünyayı gezecekmişsiniz.

Üstelik bunu;

Gençlerimiz, toplu ulaşım fiyatlarından ötürü,

yaşadıkları kentte bile, gezemezken söyledi.

Bunu;

İstanbul’da okuyan bir genç,

450 liralık bilet parasını, karşılayamadığı için,

Sivas’taki ailesini, görmeye gidemezken söyledi.

Bunu;

Yurtdışı harç bedeli, 150 lirayken,

10 yıllık pasaport, 1478 lira,

Dolar, 14,69 lira,

Avro da, 16,21 lirayken söyledi.

Bir insan, ülkesinin gerçeklerinden, bu kadar uzak olabilir mi?

Nitekim ibretlik.

Sayın Erdoğan;

Senin bu söylediklerini;

Fakat ve lakin, etrafındaki ihaleci gençler yapabilir.

Mesela;

Eşinin, dostunun, yandaşının çocukları yapabilir.

Mesela;

Doymak bilmeyen rantçılarının çocukları yapabilir.

Mesela;

Bol maaşlı danışmanlarının, müdürlerinin çocukları yapabilir.

Ancak bu memleketin çocukları, gençlerimiz, maalesef yapamıyor.

Üstelik, senin yüzünden yapamıyor.

Bu dediklerini hayata geçirmeyi, zati geçtim, hayal bile edemiyor.

Masraflı tavsiyelerini, lüks zevklerini kendine sakla.

Gençlerimizin hayatını da, hayallerini de, gücünü de çaldınız!

Şayet ülkemizdeki gençlere, illa bir tavsiye vermek istiyorsan;

“Benim üzere olmayın.” demen kâfi.

Diğer kelama gerek yok.

Sen kâfi ki gölge etme, öbür ihsan istemez!

Aziz milletim;

Sayın Erdoğan, rafine zevkleriyle, gerçek bir “gusto” insanı olduğunu, her fırsatta gösterip,

kendi yaşadığı paralel kainattan, gençlere nutuklar atadursun;

Gelin, ben size, gerçek Türkiye’deki gençlerin, yaşadıklarını anlatayım.

Geçtiğimiz Cumartesi günü, bir küme genç kardeşimizle birlikteydim.

Onları anlamak, kederlerini öğrenmek ve tahliller bulmak için,

bilakis mentorluk oturumu yaptık.

Yani onlar anlattı, ben dinledim.

Yani onlar anlattı, ben öğrendim.

19 yaşında, bilgisayar programcılığı okuyan bir gencimiz dedi ki;

“Yurt dışında akademi ve özgür hayat şartları daha âlâ.

İktisat daha âlâ.

Gençler için, “ülkenin geleceği” diyorlar.

Lakin bu beşerler bugünlerini kurtarmaya mı uğraşsınlar,

yoksa ülkenin geleceğini kurtarmaya mı çalışsınlar?

5 yıl sonra, kendimi nerede gördüğümü bilmiyorum.

Lakin ülkemde kalabileceğimi düşünmüyorum.” dedi.

24 yaşında, genç bir avukat kızımız;

“Bir bayan olarak özgürce yaşamak istiyorum.

Metroyla istediğim yere gidebileceğim bir Türkiye’de yaşamak istiyorum.

5 yıl değil, 2 yıl sonra bile göremiyorum kendimi.” dedi.

27 yaşında, Siyaset Bilimi mezunu bir oğlumuz dedi ki;

“Kendimi ekonomik olarak hem kısıtlanmış, hem de mahrum hissediyorum.

En düzgün eğitimleri aldım lakin karşılığını alamıyorum, değersizleştiriliyorum.

“İftira at izi kalsın” üzere bir sistem var.

Gözlerini kestirdiklerine bunu yapıyorlar.

Hayal kuramıyoruz.

Başımıza bir şey gelmemesi hayal.

5 yıl sonra, ben özgür olmak istiyorum.”

26 yaşında, avukat bir gencimiz;

“Biz hayal kuramıyoruz.

Ülkemizi yönetenler, bir sorun olmadığına, bizi ikna etmeye çalışıyor.

Lakin ben, her şeyin bana karşı olduğu bir tertipte,

bir şeyler yapmaya çalışıyormuş üzere hissediyorum.

5 sene sonra kendimi hâlâ zorlanıyor olarak görüyorum.” dedi.

21 yaşında, iktisat kısmında okuyan bir gencimiz;

“Ben biraz öfkeli hissediyorum.

Bu hayal kırıklığından kaynaklı bir öfke.

Evvelden sorun ekonomikti, sonra politik bir hâle gelmişti;

Ancak şu an artık sosyolojik bir sorun hâline geldi.

Ben bu mevzuda kusur yapıldığını düşünmüyorum,

kasıtlı yapıldığını düşünüyorum.

Biz bir şeylerden koptuk;

fakat ülke de, bizi koparmak için, elinden geleni yaptı.

Beşerler kendi ülkesinden, kendi devletinden, koparılmış hissediyor.

Beşerler kaostan kaçmak için, yurt dışına gidiyor.

Biz daha bugün çaba hâlindeyiz, geleceği nasıl inşa edeceğiz?

Kendimi 5 yıl sonra nerede gördüğümün karşılığı olmadığı için,

yurt dışına gitmek istiyorum.” dedi.

26 yaşındaki bir bilgisayar mühendisi kardeşimiz;

“Benim babam 52 yaşında, daha hiç tatil yapma isteği gütmedi.

Zira bilmiyorlar.

Lakin ben, nefes almak istiyorum.

Antalya’ya, Fethiye’ye gitmek bile dert.

Gidemeyeceğimi düşündüğüm için, bakmıyorum bile artık.

Biz rahat yaşamak istiyoruz, bizi darlamayın.” dedi.

27 yaşında genç bir avukatımız;

“Türkiye’den gitmek istenmesinin temel nedeni, adaletle alakalı.

Yalnızca adliye koridorlarındaki adaletten bahsetmiyorum.

Adalet duygusu çok örselendi.

Bir de artık, her şey çok açık.

Mesela, torpili gizleme üzere bir durum yok,

torpil övünme problemi hâline geldi.

Biz aslında, adaletle refah arıyoruz.

İnsanca yaşamak istiyoruz.

Lakin bugün, adaleti halka yayıp, refah sağlama kaygısında değiliz.

Yandaşı, zengini, besleme sıkıntısındayız.

Hayatın her alanında adalet istiyorum.

Spor müsabakasında bile, gerilim içerisindeyiz.

Bu gerilimden kurtulmak istiyoruz.” dedi.

27 yaşında bir iş bayanımız;

Yurt dışında yaşayanların hayatında, spor, tatil, olağan şeyler.

Lakin biz buna, lüks diyoruz.

Hayal etmek bile, lüks artık bizim ülkemizde.” dedi.

Gaziantepli bir gencimiz;

“Siyasi kararlar, Türkiye’deki durumları çok fazla değiştiriyor.

Mesela ben 6’ıncı sınıftayken, asker olmak istiyordum.

O periyot, Ergenekon davası oldu.

Atatürkçü subaylar, içeri alınıyordu.

Ben bu hayalimden, vazgeçmek zorunda kaldım.

Ben umut istiyorum, ben hayat istiyorum,

ben ülkem için bir şeyler yapmak istiyorum.” dedi.

İşte size, Sayın Erdoğan’ın hayat koçluğuna soyunduğu gençlerimizin, gerçek durumu.

Bunalmışlık, ümitsizlik ve türlü baskılar altında bezdirilen,

memleketten göz nazaran göre, adeta kovalanan,

her biri pırlanta üzere, yetişmiş çocuklarımız.

Onları bu duruma düşürenlere, yazıklar olsun!

Sevgili gençler;

Bu iktidar;

Eğitiminizi, birikiminizi ve gücünüzü yok saymayı seçti.

Vasatlaştırmayı bir siyaset olarak benimsedi.

Çok sıkıldığınızı, bunaldığınızı ve yorulduğunuzu görüyoruz.

Daima çaba etmek zorunda kaldığınız için, öfkelendiğinizi biliyoruz.

Boğazınızı sıkan bir el varmış üzere hissettiğinizi anlıyoruz.

Hiç merak etmeyin;

Biz, boğazınızdaki o kirli eli, çekmeye geliyoruz!

Siyasi nutuklarla değil, tahlillerimizle geliyoruz!

Hak ettiğiniz üzere bir Türkiye’yi, daima birlikte inşa etmenin kelamını veriyoruz!

Artık hiç kimse;

Sizi değersizleştiremeyecek!

Sizi baskı altına alıp, susturamayacak!

Sizi görmezden gelemeyecek!

Hak ettiğiniz özgürlüğe de, adalete de, refaha da ulaşacaksınız!

Az daha dişinizi sıkın.

Biraz daha sabredin.

İnanın, çok az kaldı!

Aziz milletim;

Çağdaş devlet anlayışında, güvenilirliği sağlayan temel öge,

kurumsallığa olan inançtır.

Devletin bu inancı sağlamasını,

Fransız sosyolog, Pierre Burdiyö şöyle tanım eder;

Devletin iki eli vardır.

Sağ el;

Denetim eden, disipline eden ve kaynakları yönetim eden eldir.

Yani;

Hayat şartlarımızı belirleyen, düzenleyen ve güvenliğimizi sağlayan eldir.

Sol el ise;

Bakan, besleyen ve koruyan eldir.

Yani;

Haklarımıza, özgürlüğümüze ve bilgiye ulaşmamızı sağlayan eldir.

İşte devlet, bu iki elin istikrarıyla;

Her bir vatandaşının hakkını ve çıkarını, eşit olarak korur.

Lakin bu muhafaza, yalnızca kanunlarla değil,

tıpkı vakitte, gerçek bilginin ve niyetin yayılmasıyla da sağlanır.

Vatandaşların, kendilerini inançta hissetmeleri için;

Devletin nasıl yönetildiğini,

Haklarının ne derece korunduğunu,

Hayatını etkileyen kararların nasıl verildiğini,

Ülkede neler yaşandığını,

Yanlış bilgi karşısında, doğruyu ortaya çıkaran birilerinin de olduğunu,

bilmeye muhtaçlığı vardır.

İşte özgür basın, tam da bu muhtaçlığı karşılamanın en değerli aktörüdür.

Özgür basın, devlet kurumsallığına inancın teminatıdır.

Özgür basın, demokrasinin bekçisidir.

Bugün 6 Nisan.

Yani Anadolu Ajansı’nın, 102’inci kuruluş yıl dönümü.

Buradan, Başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere,

Anadolu Ajansı’mızın kurucuları, Halide Edip ve Yunus Nadi’yi rahmetle anıyor,

ajansta emeği geçen ve kalemleri satılık olmayan,

tüm gazeteci kardeşlerimi, hürmetle selamlıyorum.

Maalesef bugün, bu hoş günü,

içimiz buruk bir biçimde kutluyoruz.

Neden mi?

Zira, süper bir öyküyle kurulan Anadolu Ajansı’nın,

bugün gelmiş olduğu noktaya üzülüyoruz.

Gelin, o süper öyküyü birlikte hatırlayalım.

16 Mart 1920’de, İstanbul’un resmen işgalinin gerçekleşmesi,

ve Meclis-i Mebusan’ın kapanması üzerine, Gazi Mustafa Kemal Atatürk,

yeni meclisin, Ankara’da toplanması için, hazırlıklar yapıyordu.

Bu süreçte, artık İstanbul’da kalınamayacağını gören, birtakım aydınlarımız da,

Ulusal Mücadele’ye katılmanın, yollarını arıyordu.

İşte bu arayış, tıpkı vakitte, Anadolu Ajansı’nın kuruluşuna giden bir arayıştı.

Atatürk,

Ankara’ya gerçek yola çıkan, iki farklı kümede yer alan,

Yunus Nadi Abalıoğlu ile Halide Edip Adıvar’a

Ankara’ya sarfiyat gitmez, birinci iş olarak,

bir ajans teşkilatı kurulmasının talimatını verdi.

Ajansın ismini kararlaştırırken;

”Türk Ajansı”, ”Ankara Ajansı” ve ”Anadolu Ajansı” seçenekleri ortasından,

Anadolu Ajansı’nda karar kıldılar.

Böylelikle;

İstanbul basınının, işgalcilere yandaş yayınlarla,

işgali ve katliamı gizlemesinin,

vatandaşları, yanlış bilgilendirilmesinin önüne geçilecek,

böylelikle Ulusal Mücadele’nin, Anadolu’ya yayılması sağlanacaktı.

İşte bu türlü bir periyotta,

milletin iradesini hakim kılmak,

Ulusal Mücadele’nin sesini, daha gür duyurmak için,

6 Nisan 1920’de, Anadolu Ajansı,

Gazi Mustafa Kemal Atatürk tarafından kuruldu.

Anadolu Ajansı,

Yalnızca ulusal gayretin sesi olmakla kalmadı,

birebir vakitte, Cumhuriyetimizin de kalesi oldu.

Atatürk’ümüzün vizyonuyla, milletin müşterek sesi olarak,

Cumhuriyet devrinde Türk basını;

Milletimizin iradesiyle kazandığımız cumhuriyetimizin,

fikri ve anlayışı için, çelikten bir kaleydi.

Yeni idareden, yeni haklardan ve yeni özgürlüklerden,

vatandaşların haberdar olması sağlayan,

onlara gerçekleri anlatan bir kaleydi.

Bunu, Atatürk’ümüzün şu kelamları çok hoş açıklar;

“Bugün milletin, samimiyetle birleşmiş ve dayanışmış bulunması mecburidir.

Kamunun iyiliği ve memnunluğu bundadır.

Gayret bitmemiştir.

Bu gerçeği milletin kulağına,

milletin vicdanına, gereği üzere ulaştırmada,

basının misyonu, çok ve kıymetlidir.”

Lakin ne yazık ki;

Yayın hayatına, işgal kuvvetleri ve işbirlikçilerine karşı,

Anadolu’da yaşanan işgali ve katliamları duyurarak başlayan,

Cumhuriyetimizin fikirlerinin ve anlayışının kalesi olan Ajans;

bugün, saray iktidarının, propaganda makinelerinden birine dönüştürüldü.

Türk Milleti’ni hakikatle aydınlatan, Anadolu güneşi de,

kaç kıymetli Cumhuriyet kurumumuz üzere, Ak Parti’nin arpalığına indirgendi.

Ve geldiğimiz noktada,

Ulusal gayret ve cumhuriyetle bir olarak anılan, Türk devletinin birinci resmî ajansını,

artık maalesef, seçim gecesi hileleriyle ve Japon esnafına duyduğu,

farklı hassasiyetle anar hale geldik.

Bedelli dava arkadaşlarım;

Pekala basında yol açılan erozyon, yalnızca Anadolu Ajansı’yla mı hudutlu?

Elbette değil.

Ak Parti iktidarı, basını âdeta,

Chomsky’nin tabiriyle, “Rızanın İmalatı” için kullanıyor.

Yani ucube ikna siyasetine, aparat yapıyor.

Mesela;

Her gün, yeni bir kriz yaşanırken;

Propagandist medya aracılığıyla,

milletimizi, ülkeyi âlâ yönettiklerine, razı etmeye çalışıyorlar.

Mesela;

Her gün, hayat pahalılığıyla, zorlukla ve yoklukla gayret ederken;

Propagandist medya aracılığıyla,

milletimizi, hiçbir sorunun olmadığına, ikna etmeye çalışıyorlar.

Mesela;

Her gün, yeni bir rezalete şahit olurken;

Propagandist medya aracılığıyla,

milletimizi, manipüle edip, yeni bir düşman üretiyorlar.

Hudut Tanımayan Gazeteciler Örgütü’nün,

2021 yılı basın özgürlüğü listesinde;

180 ülke ortasında, 153’üncü sırada yer alıyoruz.

Ayrıyeten, ülkemizde yalnızca 2021 yılında;

47 gazeteciye, toplam 133 yıl mahpus cezası verildi.

Çalışan gazeteciler ise, her an,

saray ve kuyruklarının, işten atma tehditleri altında, diken üstünde çalışıyor.

Enflasyon sayıları konusunda,

her şartta, Batı ile kıyas yapan, yandaşlar korosu,

iş, basın hürriyeti başta olmak üzere,

demokrasi endeksleri, hak ve hürriyetler konusuna geldiğinde,

nedense hiç topa girmiyor.

Saklı yahut açık sansür yoluyla,

susturulmuş, ve manipüle edilmiş bir basın,

gerçeklerden uzak tutulmaya çalışılan bir milletin,

üzerindeki gök kubbeye çökertilmiş, bir kara bulut üzeredir.

O kubbeden içeri, ne güneş ışığı girer, ne de bereketli bir yağmur.

Ne solunacak pak hava kalır, ne de duyulacak bir ses.

İşte biz, tam da bu nedenle, uzun vakittir, bu çatı altında,

milletimizin farklı kısımlarının sesini, duyurmaya çalışıyoruz.

Bu kürsüyü, asıl sahibine, yani milletimize veriyoruz.

Her hafta olduğu üzere, bugün de;

Milletin Kürsüsü’nde, kelamı milletimize bırakacağız.

Bugün ortamızda, mesleğini onuruyla yapmaya çalışan bir kardeşimiz var.

Kalemini satmayan, fikir pazarlamacılığı yapmayan, bir basın mensubumuz,

Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Genel Sekreteri, Sibel Güneş bugün ortamızda.

Bakalım saray basını, bir basın mensubunu da sansürleyecek mi?

Buyurun Sibel Hanım,

Kelam de, kürsü de sizindir.

Teşekkür ediyorum.

Değerli basın mensupları;

Biz biliyoruz ki;

Bugün geldiğimiz noktada, medya adeta,

bir siyasi partinin, basın ofisine dönmüştür.

Gazeteler parti broşüründen,

televizyonlar ise, propaganda makinesinden farksızdır.

George Orwell’ın, Stalin devrini anlattığı 1984 yapıtında,

“Büyük Birader Seni Gözetliyor.” cümlesi vardır.

Orwell’in romanında, iktidar, kurduğu bir sistem ile, bütün vatandaşlarını gözetler.

Günümüz Türkiye’sinde ise, durum biraz farklı.

George Orwell’in modeli eskide kaldı.

Bizde, herkesi gözetleyen bir büyük birader yok.

Bizde, hiç susmayacakmış üzere konuşan, Bay Kriz var.

Zira, 21’inci yüzyılın otoriter sistemlerinin yordamı, artık budur.

Bu metot, medyayı ele geçirip, halkı büyük bir propaganda bombardımanına tabi tutarak,

gerçekleri gizlemek üzerine konseyidir.

Rusya’da olan budur.

Macaristan’da olan budur.

Çin’de olan budur.

İşte o nedenle;

Milletin gerçeğini, milletten saklayanlara karşı yürüttüğümüz bu gayret,

ülkemizdeki kara bulutlar dağılana dek devam edecek.

Devletin zirvesindeki, rantçı tayfanın çıkarlarına değil,

milletin, haber alma hakkına hizmet eden bir medya için,

her daim yanınızda olacağız.

Fikirlerinize kelepçe vuran,

Kaleminize karşı duran,

İşinizi yapmanıza mahzur olan bu zihniyete karşı,

El, ele, omuz omuza, daima bir arada uğraş edeceğiz.

Özgür basına, özgür fikre ve özgür topluma, daima birlikte kavuşacağız.

Demokrasimizi prangalarından, daima birlikte kurtaracağız.

Kıymetli dava arkadaşlarım;

Türkiye’nin, bir kişinin ihtişam hayalleri peşinde,

o çok özendikleri Putin’in, Rusya’sı olmasına müsaade veremeyiz.

Milletimizin, hoyrat ve liyakatsiz ellerde, zahmet çekmesine müsaade veremeyiz.

Memleketimizi, Ak Parti’nin vizyonsuzluğuna, kurban edemeyiz.

Ve kural olsun ki, etmeyeceğiz!

Biz bu vatanı çok seviyoruz.

Memleketimiz için projelerimiz, tahlillerimiz hazır.

Bu projeleri, bu tahlilleri hayata geçirecek,

donanımlı takımlarımız hazır.

Üstelik;

Biz onlar üzere, vicdansız da değiliz.

Biz onlar üzere, tembel de değiliz.

Biz, onların hayal bile edemeyecekleri, büyük bir vizyona,

ve o vizyonu hayata geçirecek, çelikten bir iradeye sahibiz.

Hiç merak etmeyin.

Türkiye’yi tekrar, fabrika ayarlarına kavuşturacağız.

Milletimizi tekrar, o büyük Cumhuriyet idealiyle buluşturacağız.

Azmimizi, ülkemizin muazzam potansiyeliyle birleştirip,

Güçlü, varlıklı ve memnun bir Türkiye’yi, daima bir arada inşa edeceğiz.

Artık vakit geldi, devran dönüyor!

İktidar için de, yolu sonu gözüküyor!

Milletimizi ve memleketimizi, artık güneşli bir gelecek bekliyor!

Muştular olsun;

ÂLÂ Parti iktidarı, gümbür gümbür geliyor!

Fakat rehavete kapılmak yok.

Sandık gelinceye kadar anlatmaya, dinlemeye ve çalışmaya devam edeceğiz.

Sandık gelince de, o oyların her birine, tek tek sahip çıkacağız.

Milletimizin yüzünü güldürünceye kadar,

Memleketimizin kaynaklarını hak ettiği üzere kullanıncaya kadar,

devletimizin prestijini ve kurumsallığını kurtarıncaya kadar,

çalışmaya devam edeceğiz.

Atatürk’ümüz ne diyor?

“Dinlenmemek üzere yola çıkanlar, asla yorulmazlar!”

Biz bu kutlu yola, dinlememek için çıktık.

Asla yorulmayacağız.

Asla yılmayacağız.

Asla yıkılmayacağız.

Ve sandık gelip de, milletimizden yetkiyi aldığımızda,

hak ettiğimiz Türkiye’ye, kesinlikle kavuşacağız.

Toplantımızı şereflendirdiniz.

Sağ olun, var olun, Allah’a emanet olun.”

 

Hibya Haber Ajansı